อันความกรุณาปราณี
จะมีใครบังคับก็หาไม่
หลั่งมาเองเหมือนฝนอันชื่นใจ
จากฟากฟ้าสุราลัยสู่แดนดิน
กรุณาปราณีที่มอบให้
บังคับกายบังคับใจไพร่ยอมสิ้น
ท่องคำว่ากรุณาเป็นอาจินต์
ว่าไหลรินจากสวรรค์เหนือชั้นฟ้า
กรุณาปราณีที่อวดอ้าง
ถูกจัดวางท่ามกลางความมุสา
และล่องลอยเบื้องหลังเมฆบังตา
พรรณนาภาพสวยด้วยสีเทา
กรุณาปราณีมีมากล้น
ประชาชนไพร่ทาสผู้ขลาดเขลา
จงน้อมรับจงสดับแล้วรับเอา
ภาพที่เขามอมเมาว่ามีจริง
กรุณาปราณีที่ได้รับ
ก็นำไปประดับไว้บนหิ้ง
ห้ามสงสัย.....ห้ามไต่ถาม.....ห้ามท้วงติง
จงพึ่งพิง...ภาพความงาม...ภาพความดี
เพียงภาพฝันบรรเจิดบรรจงสร้าง
ที่จัดวางไว้ให้เห็นเป็นสักขี
บังคับว่ากรุณาและปราณี
เป็นศักดิ์ศรีแห่ง.....”สยามที่เคยยิ้ม”.....
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น