กบเอย

กบเอย
เจ้าคุ้นเคยอาศัยในบึงน้อย
สำคัญตนนั้นประเสริฐสูงเลิศลอย
กระจ้อยร่อยอย่างเจ้าเขาไม่มอง

เก่งนัก
ใครทายทักก็ทำหน้าท่าผยอง
เจ้าติดกับหลงตัวมัวลำพอง
ทำจองหองดึงดื้อถือว่าดี

เก่งหนา
ใครจะว่าข้าแชเชือนเบือนหน้าหนี
ประเสริฐกว่าสัตว์ใดในวารี
สัตว์พวกนี้โง่บ้าอิจฉาเรา

เจ้าอย่า
ประเมินค่าปรามาสประมาทเขา
จงฟังความตามดูอย่าหูเบา
อยากจะเอาประโยชน์ใดจงไตร่ตรอง

ทำร้าย
หากทำลายเขาจดจำซ้ำเป็นสอง
จักพ่ายแพ้แม้นับทรัพย์มากอง
เขาจะต้องฟ้องกลับรับอย่างไร

บ้านฉัน
แต่ปางบรรพ์ป้องปักรักษาไว้
มิแผ้วพานภยันตรายใดใด
บ้านมิอาจเสี่ยงภัยกับใครเลย

การใด
หากเจ้าไม่มั่นใจเจ้าอย่าเฉย
จงปรึกษากันบ้างต่างคุ้นเคย
เพียงเจ้าเอ่ยถามไปฤาใครชัง

ไม่รู้
อย่าคุดคู้หลีกหลบหน้าหลบหลัง
ความไม่รู้ทำอะไรต้องระวัง
มิอาจสั่งใครได้ดั่งใจตัว

เท่าทัน
อย่าคิดสั้นว่าโตใหญ่กร่างไปทั่ว
เมฆหมอกคลุมความคิดจิตมืดมัว
มิรู้ใดดีชั่วมิกลัวเกรง

ตั้งมั่น
สตินั้นกันได้ใครข่มเหง
สติมั่นปัญญาปกป้องตนเอง
อย่ารีบเร่งรุกไปไม่ได้การ

คิดใหม่
หากแม้นเจ้าร้อนใจจนพลุ่งพล่าน
จงปลดปล่อยละทิ้งทุกทุกงาน
ไปพักผ่อนนอนอยู่บ้านสำราญใจ

ให้ดี
วันพรุ่งนี้ลาออกเสียก็ได้
มิต้องหวงห่วงงานประการใด
ข้าพเจ้าเข้าใจไม่โกรธเคือง