ถ้ำวิเศษ

อยู่ท่ามกลางกรุงใหญ่ในซอกหลืบ
ไม่ต้องสืบค้นหาว่าอยู่ไหน
เป็นถ้ำเก่าถ้ำแก่กว่าถ้ำใด
อยู่มาได้หกสิบปีน้องพี่เอย


จำเนียรกาลผ่านร้อนแลผ่านฝน
หนาวก็ทนด้านจริงนั่งนิ่งเฉย
ผ่านทั้งโศกและเศร้าสุขเสบย
ก็ไม่เคยคิดท้อแท้แม้เพียงวัน


ถ้ำวิเศษสอนวิชาพญาหงส์
พี่น้องจงจำไว้ให้แม่นมั่น
ป่าวร้องไปให้เต็มหูรู้ทั่วกัน
ว่าถ้ำนั้นเทวดามาครอบครอง


จะชั่วช้าสารพันมั่นใจเถิด
เมื่อถ้ำเปิดประตูไว้ให้พี่น้อง
เพียงคลานเข่าเข้าไปง้อขอรับรอง
ว่าจักต้องได้ภาพเห็นเป็นคนดี


พวกผู้ดีผีไพรได้ยิ้มหัว
มาชุบตัวทั่วกันในวันนี้
บาปเวรกรรมทำไว้เหมือนไม่มี
ด้วยฤทธีถ้ำวิเศษที่เสกมา


แจกที่ดินก็ดิ้นถอยไปเข้าถ้ำ
ทั้งกู้หนี้พลีกรรมกันทั่วหน้า
ทุบกระปุกฉีกกระเป๋าเอาเงินตรา
เทวดาก็ว่าดีทุกวี่วัน


จะซื้อเสียงเพียงกระสันถึงฝันค้าง
ก็เข้าข้างกันได้กระไรนั่น
ถ้ำวิเศษฟอกสีรี่เร็วพลัน
อัศจรรย์ผุดผ่องใสไร้มลทิน


ได้วิชชาปราศรัยไปหาเสียง
วจีเพี้ยงมีดกรีดใจให้ด่าวดิ้น
อวดกรรมดีอ้างให้เห็นเป็นอาจิณ
ตวัดลิ้นล่อหลอกด้วยลมลวง


อันกรรมชั่วตัวสร้างแต่ปางไหน
ผลักออกไปง่ายๆไม่ต้องห่วง
ชั่ว...เลว...เป็นของคนอื่นเขาทั้งปวง
เทพแดนสรวงสวรรค์แท้นั่นแหละเรา


มารยาทผู้ดีไม่มีหรอก
ก็กลิ้งกลอกหลอกเล่นเช่นงูเห่า
ต้องออกแรงแย่งกันมันก็เอา
หวังเพียงเข้าสู่อำนาจประกาศชัย


เห็นหน้าแล้วหดหู่...ตูละเบื่อ
จะหลงเหลือ ”ผู้ดี” มีที่ไหน
มารยาทมันคงเอาไปเผาไฟ
ออกอาการจานนนนรัยยยยยให้คนชม


เป็นนายกรัฐมนตรีที่อดสู
โลกรับรู้อยู่ไม่นานคงพาลล่ม
ต้องเขียวช้ำดำฟกจนอกตรม
ประชาชนคงถล่มให้จมดิน