วิชากู

๏มีเพื่อนนักวิชาการผ่านมาเยี่ยม
ความรู้เทียมเท่าเมฆฟ้านภาใส
ปราดเปรื่องปัญญามากจากแดนไกล
มหาลัยต่างยกยอว่ายอดคน


๏แต่เป็นนักวิชาการกลายพันธุ์
อุดมการแสนสั้นให้สับสน
เป็นระดับที่เรียกว่าปัญญาชน
ผ่านพ้นวิกฤตการณ์นานหลายปี


๏"วิชา" ใหม่ได้ฟังผ่านอาจารย์สอน
แต่กาลก่อนไม่เคยเห็นเป็นเช่นนี้
คนนิยมชมศรัทธาบารมี
ไม่เคยมีใครเผยแผ่แก่สังคม


๏เป็น"วิชา" แก้ความถูกให้เป็นผิด
ใส่ความคิดลงไปให้เหมาะสม
ความถูกต้องที่ผองชนชื่นชม
ต้องเลิกล้มพลิกผันไปให้สงกา


๏เป็น"วิชา" แก้ความผิดให้เป็นถูก
เพาะเมล็ดปลูกลงไปให้ทั่วหล้า
ต้นความถูกเติบโตขึ้นบังตา
ให้เห็นว่านั่นแลถูกที่ปลูกมา


เป็น"วิชา" ใส่ไคล้ให้คนหลง
ป้ายสีตรงลงไปตามใจข้า
อยากให้ดำขาวหรือเทาเอาสีมา
ละเลงทาจนกว่าจะพอใจ


๏เป็น"วิชา" ปกป้องเหล่าผองเพื่อน
เป็นเสมือนเกราะแก้วกำบังให้
ใครจะว่าเพื่อนของข้าได้อย่างไร
เพื่อนข้าไม่เคยผิดสักนิดเดียว


๏เป็น"วิชา" ช่วยเหลือเพื่อเพื่อนพ้อง
เพราะเพื่อนต้ององอาจฉลาดเฉลียว
เพื่อนจะผิดได้อย่างไรไม่ได้เชียว
จะแก้เกี้ยวกู้หน้าไปไม่ให้จน


๏เป็น "วิชา" แก้ตัวมั่วไปได้
เอาท่าไหนได้ทุกท่าอย่าสับสน
ขอให้รอดก่อนเถิดหนาอย่ากังวล
เราสู้ทนหน้าด้านได้ไม่อายใคร


๏เพียงได้ฟัง ยังอดสู ดูบัดสี
"วิชา" นี้ มีให้เห็น เป็นไฉน
พูดเสียงเข้ม เต็มปาก ภาคภูมิใจ
"วิชา" ใหม่ เรียกชื่อว่า วิชากู