ค้นหาบล็อกนี้

วันจันทร์ที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2555

หลายคำถาม ไร้คำตอบ


อีกกี่ร่างจะร่วงหล่นบนแดนนี้
อีกกี่ร้อยชีวีที่สูญสิ้น
อีกกี่ศพกี่ซากฝังฝากดิน
ประชาชนจะยลยินยุติธรรม

อีกกี่ทุกข์ทับถมจมกองเถ้า

อีกกี่เศร้ากี่โศกวิโยคซ้ำ
อีกกี่เจ็บกี่ใจไหม้ระกำ
ปวงไพร่ฟ้าตาดำดำจึงได้ดี

อีกกี่หวังวาดไว้ในความฝัน

อีกกี่รอรอวันนั้นจวบวันนี้
อีกกี่ภาพให้พึ่งพิงสิ่งที่มี
อีกกี่ปี อีกกี่เดือน อีกกี่วัน

อีกกี่คำซ้ำซ้ำย้ำความคิด

อีกกี่ถูกอีกกี่ผิดที่ปิดกั้น
อีกกี่รักจึ่งมากล้นพ้นรำพัน
อีกกี่ฝันต้องฝังไว้ฝุ่นใต้ตีน
มหาละคอนแห่งลิเกย์




บทลิเกย์ละคอนอันร้อนร่าน
บนหลักการแห่งหลักกูคู่แดนฟ้า
ออกคำสั่งหลังม่านตระการตา
เผยเพียงภาพมายาอันยั่วยวน


มโหรีเล้าโลมประโคมลั่น
ฆ้อง ปี่ พาทย์ ระนาดพลัน ซร้องกำศรวล
ฉาบ ฉิ่ง ซอ ขลุ่ย ตะเข้ เข้าตีตรวน
ด้วยกระบวนอันโหดร้ายและรุนแรง


ทุกบทตอนสอนสั่งให้สยบ
ต้องน้อมนบในความดีที่สาดแสง
บนเวทีที่เทพไท้ได้แสดง
ทุกบทแฝงภาพฝันจรรโลงใจ


เสรีภาพฉาบน้ำตาลที่หวานหอม
ต้องสมยอมยกย่องต้องกราบไหว้
เสรีภาพเพียงแผ่วบางอยู่ข้างใน
มิอาจให้ใครรู้เห็นเป็นโทษทัณฑ์


ไพร่ก็เพียงเป็นผู้ชมต้องชื่นชอบ
ตามระบอบระเบียบที่เหยียบหยัน
ต่างสำแดงแสร้งว่าสุขทุกคืนวัน
คุณเอนกนับอนันต์นะเมตตา


บทลิเกย์ละคอนยังร้อนรุ่ม
ดั่งไฟสุมก้อนเส้าเผาไพร่ฟ้า
ให้สุกปลั่งมลังเมลืองเมืองมายา
นามมหาละคอนแห่งลิเกย์