ค้นหาบล็อกนี้

วันพฤหัสบดีที่ 3 ธันวาคม พ.ศ. 2552

เทพหมดท่า


1)เหล่าเทวาเทวีที่เคารพ
ผู้เจนจบฤทธาบนฟ้ากว้าง
ประกายแสงสดสวยช่วยส่องทาง
คลายทุกข์โศกโรคร้างจางจากไป

2)ครั้นเทพาอารักษ์ต้องถอยร่น
ด้วยว่าประชาชนไม่เลื่อมใส
เคยงอนง้อขอพรแต่ก่อนไร
มิเคยได้ดังหวังดั่งเว้าวอน

3)หลงโง่งมจมดิ่งในดวงจิต
ที่มืดมิดไม่เห็นธรรมพระพร่ำสอน
ยังเซ่นไหว้เวียนหวังฟังคำพร
ด้วยห่วงหาอาวรณ์ทุกคืนวัน

4)เพราะทวยเทพเสพย์สมแต่ความสุข
เรื่องความทุกข์เทพไท้ไม่หมายมั่น
จะกรานกราบพิลาปร่ำร้องรำพัน
เพียงเพ้อฝันที่หลงเฝ้าเจ้าจอมปลอม

5)เห็นทวยเทพทำท่าเบือนหน้าหนี
แม้นจะมีบรรณาการที่หวานหอม
ฤาติดขวากวิบากกรรมต้องจำยอม
ต้องระทมตรมตรอมไปตามกรรม

6)หรือเทวาเทวีที่เล่าขาน
เพียงตำนานลวงโลกจนตกต่ำ
หลอกฝูงควายฝูงโคโง่ระยำ
ใส่พระนามในความจำให้สำนึก

7)ปวงไพร่ฟ้าหลงบูชาปาฏิหาริย์
หลงบุญญาธิการอันก้องกึก
หลงในรูปธรรมอันล้ำลึก
เห็นข้าศึกยอมสยบจนจบแดน

8)ที่กราบกรานวันทากันทั่วโลก
เสวยสุขคลายโศกเพียงชั่วแล่น
ยืดอายุอันยากไร้ไปแกนแกน
ที่ทวยเทพตอบแทนทั่วทุกตัวตน

9)ฤาทวยเทพเทวาที่ว่าแน่
เป็นเทพแท้หรือไรให้ฉงน
หรือเทพเทียมทำท่ามาหลอกคน
ยิ่งครุ่นคิดยิ่งขัดสนจนปัญญา

10)เทพเทวาเทวีที่มองเห็น
หรือว่าเป็นปูนปั้นอันไร้ค่า
สร้างฤทธิ์เดชด้วยคำโฆษณา
ใช้อำนาจอาญามากดดัน

11)ปวงประชาหน้าใสเป็นไพร่ฟ้า
ทั่วแผ่นพื้นพสุธาหฤหรรษ์
ต้องเป็นสุขไร้ทุกข์ถ้วนทั่วกัน
ไม่มีวันจะวุ่นวายสบายนัก

12)ด้วยเดชาปารมีที่เทพสร้าง
ไพร่อยู่กลางธุลีดินจนสิ้นศักดิ์
จะทุกข์ร้อนอย่างไรไพร่จงรัก
จะทุกข์หนักอย่างไรไพร่อย่าร้อง

13)เมื่อบ่าวไพร่ไร้ทางจะคลายทุกข์
จึ่งปลอบปลุกวิญญาณกันทั้งผอง
แม้นเป็นไพร่จิตเป็นไทใครจะครอง
จงเดินไปในครรลองอันเสรี

14)เกิดการโกลาหลชนทั่วหล้า
ต่างชวนมารวมกันในวันนี้
ร่วมสอบถามถึงสิทธิอันพึงมี
เก็บไว้ที่แห่งใดในพิมาน

15)เหล่าทวยเทพเริ่มหมดท่าหาทางออก
จึงพร่ำบอกบ่าวไพร่ให้สงสาร
ที่ปกปักรักษาเมืองมานาน
ขอให้รักสมัครสมานกันทุกคน

16)ยึดหลักว่าสามัคคีเป็นที่ตั้ง
รวมพลังหวังสิ่งใดก็ได้ผล
ด้วยเมตตาไพร่ฟ้าประชาชน
ขอให้ทนต่อไปอีกไม่นาน

17)ประเทศชาติชอกช้ำด้วยคนชั่ว
ที่ขลาดเขลาเมามัวแลฟุ้งซ่าน
โลภจริตคิดสั้นอันธพาล
เข้าประหัตประหารประชาชน

18)จะมอบสิทธิเสรีที่ครองไว้
จะมอบความเป็นไททุกแห่งหน
เป็นประชาธิปไตยให้อดทน
จะร้อนรนไปใยให้รอคอย

19)ฟังสำเนียงเสียงเทพยังกันท่า
ปวงประชาชาติไพร่ไม่ท้อถอย
ไม่ฟังคำบิดเบือนอันเลื่อนลอย
รอแต่น้อยคุ้มใหญ่ไม่ได้มา

20)ยังร่ำร้องเรียกเสรีที่เก็บไว้
ยุติธรรมอยู่ที่ไหนไพร่ถามหา
ไม่วู่วามทวงถามความเมตตา
จวนจะหมดเวลาแล้วเจ้าค่ะ


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น