ค้นหาบล็อกนี้

วันอังคารที่ 1 ธันวาคม พ.ศ. 2552

ต้นประชาธิปไตย

1) อัปลักษณ์ ต้นประชา ธิปไตย
เพาะปลูกใหม่ ตามใจ ของใครหวา
เมล็ดพันธุ์ จากไหน ใครเลือกมา
ดูหน้าตา พิสดาร พิการพิกล

2) จงใจเพาะ บนดินแยก แตกระแหง
บนความแล้ง ทั่วไทย ไร้เมฆฝน
จะเพาะปลูก ประชาธิปไตย ให้ผู้คน
ฤาหวังผล อันใด ให้ใครกัน

3) พูนดินแห้ง เกรอะกรัง ลูกรังหยาบ
แลเหม็นสาบ บาปเวร เห็นไหมนั่น
ขุดฝังลูก อัปลักษณ์ เมล็ดพันธุ์
หวังให้มัน งอกงาม ขึ้นตามใจ

4) แล้วราดน้ำ ฉ่ำชุ่ม อุ้มกิเลส
ปวงผีเปรต ปกปัก รักษาไว้
เกณฑ์ผีบ้าน ผีเรือน แลผีไพร
คอยขับไล่ ประชาชน คนเดินดิน

5) แล้วปักป้าย ลายมือเขียน คราบน้ำตา
ต้นประชา ธิปไตย อย่าได้หมิ่น
หากดูแคลน ฤาแม้นบ่น ให้ยลยิน
จักสูญสิ้น ชีวา อย่าท้าทาย

6) ทหารยืน วางปืนกล วนล้อมรอบ
เรียงบังเกอร์ เป็นกรอบ เกรงจะพ่าย
สั่งทหาร ตรึงกำลัง ยังกลัวตาย
ยังเสียดาย อำนาจ มิอาจวาง

7) ประชาชน ทนได้ ใจคับข้อง
แต่จำต้อง จำใจ อยู่ใต้ล่าง
แสงเสรี ที่ดูเหมือน จะเลือนลาง
คงสว่าง ขึ้นมา ถ้ารวมใจ

8) ต้นประชา ธิปไตย แตกใบอ่อน
แผ่นดินร้อน พลุ่งพล่าน ดั่งเพลิงไหม้
ส่งกลิ่นคาว คละคลุ้ง พุ่งไปไกล
ถึงป่าดง พงไพร หิมพานต์

9) เมื่อลำต้น เติบใหญ่ ใบแน่นหนา
ถึงเวลา ผลิดอกผล ล้นกิ่งก้าน
เป็นผลพวง แห่งผู้ เผด็จการ
เสียงคัดค้าน ขาดหายไป ในควันปืน

10) แล้วเมฆฝน เคลื่อนมา ฟ้าพิโรธ
สะเทื้อนโสต อัสนีบาต มิอาจฝืน
ประชาชน ทนช้ำ สุดกล้ำกลืน
มาทวงคืน สิทธิเสรี พี่น้องไทย

11) ทั้งเหล่าพราย ภูตผี ต่างหนีหน้า
ทหารกล้า ก็ทัดทาน ต้านไม่ไหว
ที่รักษา ต้นประชา ธิปไตย
ก็กลับใจ กลับมาหา ประชาชน

12) ต้นประชา ธิปไตย อัปลักษณ์
กิ่งก้านหัก ไร้ใบ ไร้ดอกผล
แรงพายุ พัดผ่าน สุดทานทน
แล้วลำต้น แตกสลาย กลายเป็นดิน

13) อาทิตย์ส่อง แสงจ้า ฟ้าสว่าง
เงาเลือนลาง ต่างมลาย หายไปสิ้น
ประชาชน ทั่วหล้า น้ำตาริน
ต่างรับขวัญ คืนถิ่น ทั่วแดนไทย

14) ไทยหล่อหลอม รวมพลัง หวังใจว่า
ถึงเวลา ประชาชน ปลูกต้นใหม่
ถึงเวลา ต้นประชา ธิปไตย
ประชาชน คนไทย ได้ดูแล

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น