ค้นหาบล็อกนี้

วันเสาร์ที่ 12 ธันวาคม พ.ศ. 2552

จะ ริ ยะ ธรรม


“จริยธรรม” นำมาว่ากันใหม่
ยินใครใครกล่าวอ้างอย่างเจื้อยแจ้ว
ใช้ชีวิตสูงส่งมุ่งตรงแนว
ไม่แตกแถวถึงร่ำรวยด้วยพอเพียง


เมื่อจับพลัดจับผลูมาอยู่สูง
แม้ไม่อยากถูกลากจูงเข้ามาเสี่ยง
ก็เกรงใจคุณพ่อคนคอเอียง
ไม่กล้าเถียงทั้งทั้งที่ไร้ฝีมือ


เมื่อไล่เขาเอาข้อหาว่าใจคด
เลวทั้งหมดไล่มันไปอย่าให้หือ
อย่ากลับมานะกลัวคนจะลุกฮือ
เพราะคนยังเชื่อถือทั่วเมืองไทย


ข้อหาใหญ่ว่าเขาไร้ “จริยธรรม”
โถ....เจ้ากรรม คำนี้ดีไฉน
ออกจากปากสำรากหลุดออกไป
ถึงยังไงคนโง่เง่าเขารับฟัง


“จริยธรรม” นำให้ใจคิดคด
“ทรยศ” นำมาซึ่งรถถัง
“กิเลสโลภ” นำมาซึ่งกำลัง
“ทะยานอยาก” จึงมานั่ง นายกรัฐมนตรี


คิดถึงคำพี่หมอเผานายก
สกปรกเสียจนคนหน่ายหนี
ทำเรื่องเลวเหลวไหลไร้ความดี
แล้วบ่งชี้บกพร่องที่ “ต่อมจริยธรรม”


ภาพนายกคนใหม่ใสสะอาด
ทำวางมาดเริ่ดหรูดูน่าขำ
ประสบการณ์เคยผ่านงานประจำ
ไม่เคยทำการใหญ่ให้บ้านเมือง


ดูหูหนาตาเร่อเหม่อเหงาหงอย
จากยอดดอยเดินมาไม่รู้เรื่อง
เคยแต่เกาะแข้งขาน้าประเทือง
มาทำเฟื่องเป็นนายกฯปกครองคน


จริยธรรมสำคัญนั่นไม่เถียง
อยู่พอเพียงหรือพอใจก็ไม่สน
เป็นตะหานผ่านไปถึงนายพล
ทำตัวจนสมถะซะไม่มี


ถามพี่หมออีกสักข้อจะได้ไหม
นายกฯไทยคนนี้ดีจริงหรือ
หากเข้าวัดหวังเพียงพนมมือ
หากนับถือพระเพียงปากไม่อยากฟัง


เมื่อพี่หมออ้างคำพระมาประดาบ
แล้วกำราบเรื่อยไปให้ความหวัง
ยกความดีมาอ้างอย่างรุงรัง
ได้แต่นั่งมึนงงด้วยสงกา

04/01/50

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น