แพะ

มีเรื่องสัตว์สี่เท้ามาเล่าขาน
เป็นตำนานท่านผู้เฒ่าได้เล่าไว้
เป็นเรื่องราวเก่าแก่เกิดก่อนใคร
อยู่เมืองไทยได้พบเห็นเป็นประจำ

เป็นสัตว์กีบสี่เท้าขนาดกลาง
ร่างผอมบางหน้าตาดูน่าขำ
มีมากมายหลายสีมีขาวดำ
น้ำตาลเทาแดงก่ำปะปนกัน

หัวมีเขาเครายาวใบหูใหญ่
ตาโตใสบ้องแบ๊วเห็นแล้วขัน
ส่งเสียงร้อง แบ๊ะ แบ๊ะ แบ๊ะทั้งวัน
เดินคอสั่นคอเอียงเถียงไม่เป็น

จะดุด่าว่าอย่างไรก็ไม่เถียง
ตอบรับเพียงแบ๊ะ แบ๊ะ อย่างที่เห็น
กินผักหญ้าเรื่อยไปไม่ลำเค็ญ
แต่กรรมเวร ดันมาพบ กับผู้คน

เมื่อโจรร้ายหลบหนีคดีใหญ่
ออกข่าวไปวุ่นวายโกลาหล
จ้าวนายสั่งลูกน้องพลันสั่นลุกลน
ต้องดิ้นรน ค้นหา มาเข้ากรง


เพลากาลผ่านไปใจห่อเหี่ยว
ชักหวาดเสียวไม่สมดังประสงค์
เหนื่อยหนักหนาหาไม่เจออยากจะปลง
แต่จะส่งรายงานท่านอย่างไร

ไร้วี่แววโจรร้ายคล้ายล่องหน
มันหลีกลี้หลบพ้นไปจนได้
หากโดนด่าหน้าคงร้อนดังฟอนไฟ
ผู้เป็นใหญ่คงให้ลดขั้นเงินเดือน

มีตำหนวดอวดเก่งนักเลงใหญ่
มาบอกใบ้ ว่าสงสัย...หน้าตาเหมือน
อยู่ปลายนาหากินอยู่เกือบเดือน
จึ่งชวนเพื่อนล้อมจับ ลากจูงมา

เมื่อสอบความถามไถ่ก็ไม่ตอบ
การก็ชอบจับยัดกรงก่อนละหนา
ลงมือเขียนคดีความ ตามตำรา
ผู้ต้องหาสารภาพเป็นกาพย์กลอน

แบ๊ะแบ๊ะแบ๊ะ……….แบ๊ะแบ๊ะแบ๊ะ……….แบ๊ะแบ๊ะแบ๊ะ
ร้องแบ๊ะแบ๊ะ……….ต้องสงสัย……….เอาไว้ก่อน
แบ๊ะแบ๊ะแบ๊ะ……….เรื่อยไป……….ไม่อุทธรณ์
แบ๊ะแบ๊ะแบ๊ะ……….ต้องไปนอน……….ในซังเต

โจรผู้ร้ายหนีไปจนแก่เฒ่า
กลับมาเล่าเรื่องให้ฟังนั่งยิ้มเผล่
แพะรับกรรมช้ำตรมสมคะเน
คนร้ายเก๋…ตำหนวดโก้…โอ้ไทยแลนด์