เลือดไพร่

เป็นเลือดไพร่เขียนป้ายป่าวประกาศ
ให้รู้เช่นเห็นชาติอำมาตย์ชั่ว
แล้วถางถากขวากหนามแห่งความกลัว
เพื่อเบิกตาฟ้าสลัวสว่างไสว

เมื่อไพร่ทาสร่วมประกาศดังกึกก้อง
ข้าแผ่นดินทั้งผองต้องเป็นใหญ่
มาร่ำร้องเรียกหาประชาธิปไตย
มิยินยอมจะอยู่ใต้ตีนศักดินา

ก่อสงครามชนชั้นอันศักดิ์สิทธิ์
แลกชีวิตเพื่อทาสไพร่ในวันหน้า
ให้ลูกหลานที่คืบคลานตามกันมา
รับรู้ว่า สิทธิ เสรี นั้นมีจริง

เมื่ออำมาตย์มิอาจละกองกิเลส
เกิดโกลาอาเพศทั่วทุกสิ่ง
ใช้อาวุธและอาญามาช่วงชิง
ทั้งแอบอิงอำนาจเหนือเพื่อพวกตน

ไพร่ก็รู้ว่าอยู่ไปก็ไร้เกียรติ์
ศักดินาหยามเหยียดมาแต่ต้น
สร้างกติกามาแบ่งชั้นและแยกชน
ไพร่จำทนด้วยจนต้องเจียมตัว

มาวันนี้วิถีไพร่ได้เรียนรู้
ทั้งได้ยินได้ดูแยกดีชั่ว
ได้แหวกพ้นมวลเมฆอันมืดมัว
สว่างไสวไปทั่วฟ้าเมืองไทย

เป็นเลือดไพร่หลั่งไหลให้โลกรู้
ว่าสีแดงก็เลือดกูรังเกียจไหม
กูรู้ดีเลือดมึงมีสีอะไร
ผู้ดี-ไพร่ ต่างที่ใจใช่ศักดินา

เราหลั่งเลือดล้างธรณีที่ชอกช้ำ
ชนชั้นสูง กลาง ต่ำ ใครค้ำฟ้า
เมื่อสาบสูญสิ้นสัญชาติอมาตยา
ถึงเวลาประชาธิปไตยไพร่เสรี