พะนะท่านศาลที่เคารพ

ข้าแต่ศาลพะนะท่านที่เคารพ
จงประสบสิ่งดีๆวันปีใหม่
คลาดความทุกข์แคล้วความโศกพ้นโรคภัย
ยุติธรรมนำไทให้งดงาม

ท่านสมควรสิงสถิตย์ในที่สูง
ดั่งนกยูงยืนมั่นไม่ครั่นคร้าม
เป็นสง่าสดใสในทุกยาม
โลกทั้งสามสรรเสริญเจริญพร

แต่ว่าพะนะท่านดันมาเสือก
แล้วท่านเลือกทางต่ำอันสำส่อน
ทุรยศทวยราษฎร์ทั้งนาคร
หนักแผ่นดินแห่งมารดรโดยสันดาน

อำนาจอันชอบธรรมที่กำหนด
จารจารึกรวมบทบนหลักฐาน
ทั้งจำแนกแยกหลักเกณฑ์เป็นหลักการ
ตั้งบนพานรัฐธรรมนูญราชดำเนิน

อันอำนาจอธิปไตยในประเทศ
กำหนดเขตขีดไว้ใช่ผิวเผิน
เป็นอำนาจของทาสไพร่ใช่บังเอิญ
ท่านอย่าเพลินเดินข้ามตามแต่ใจ

ข้าแต่ศาลหากท่านเสือกท่านจะเสีย
ท่านจะแลบลิ้นเลียอย่างไรไหว
บทลิเกย์-ละคอนก่อนจากไป
ท่านเห็นไหมตัวผู้ร้ายไม่ตายดี

ส.ค.ศ. 112 ส่งความโศก

112 ส่งสาส์นสะท้านโลก
ส่งความโศกจากความเศร้าอันสุดซึ้ง
เขียนมาตรามาตอกย้ำคิดคำนึง
ไม่นึกถึงเขตขอบอันชอบธรรม

ที่ถูกกุมคุมขังยังยากเข็ญ
ได้แลเห็นนิยามความเหลื่อมล้ำ
ที่ฟ้องร้องป้องปราบฤาหลาบจำ
เพียงต้องฝืนกลืนกล้ำทนช้ำใจ

จะสอบสวนทวนถามถึงความผิด
ถามความคิดที่แท้แน่ไฉน
จะทวนถามถึงถ้อยกระทงใด
ก็อยู่ใต้กำหนดที่กดดัน

จะร่ำเรียนขีดเขียนก็ข้องขัด
ข้อจำกัดจารกฎไว้ปิดกั้น
ปิดประตูความรู้เท่ารู้เทียมทัน
กดความคิดปิดความฝันแห่งชั้นชน

แม้ถูกกดถูกข่มจนจมมิด
ข่มความคิดของไพร่คงไร้ผล
ดวงปัญญาข้าไพร่ใช่มืดมน
ไม่อับจนดวงจิตที่จดจาร

เสรีภาพแห่งไพร่ในประเทศ
กำหนดเขตกั้นขอบไว้รอบด้าน
ก่อผนังตั้งบนพื้นจรดเพดาน
จำกัดจินตนาการด้วยความกลัว

ทั้งโลกรู้ทั้งโลกดูทั้งโลกเห็น
เปิดประเด็นโปรยปรายกระจายทั่ว
ความเป็นไทใต้เมฆหมอกอันหม่นมัว
แสงสลัวส่องสาดอนาถนัก

เมื่อปิดหู ปิดตา ต้องปิดปาก
ซ้ำยังอยากปิดใจให้จมปลัก
จำกัดเขตขังกรงให้จงรัก
แล้วเก็บกักกั้นไว้ในความคิด

เวลา 05:55 นาฬิกา
วันที่ 31 ธันวาคม พุทธศักราช 2554

สวัสดีปีใหม่ 2555

สวัสดีปีใหม่ข้าไพร่ทาส
เป็นโอกาสอันดีในปีใหม่
สร้างวลีแสนสวยเพื่ออวยชัย
ประโลมจิตปลอบใจใต้มายา

แม้นปีเก่าจะกดข่มต้องตรมช้ำ
เผด็จการเคยกระทำระยำหมา
ด้วยอำนาจอาวุธและอาญา
คราบน้ำตาเปื้อนใบหน้าค้างคาใจ

ก็จงตั้งความหวังที่ยังเหลือ
จะกัดกินก้อนเกลือก็อยู่ได้
ด้วยสิทธิเสรีที่เป็นไท
ร้องออกไปก็ได้เพียงเสียงรำพึง

พรใดๆไพเราะเสนาะโสต
ขอได้โปรดจงฟังอีกครั้งหนึ่ง
แล้วท่องจำขึ้นใจให้ตราตรึง
แล้วก้มกราบด้วยซาบซึ้งถึงพระคุณ

สวัสดีปีใหม่ 2555......

สวัสดีปีใหม่ไพร่ทั้งผอง
แผ่นดินทองมีธงธรรมเดินนำหน้า
ข้าทาสไพร่ใต้อำนาจอมาตยา
จงเป็นสุขทุกเวลาสถาพร

มีสุขมากสุขน้อยค่อยๆสุข
สลัดทุกข์ทิ้งไปไม่เดือดร้อน
น้ำท่วมมิดหลังคาอย่าอาทร
ล้มกายนอนลงดินไม่สิ้นเปลือง

แม้นจนซ้ำจนซากปิดปากเสีย
จงมีลิ้นไว้เลียในทุกเรื่อง
แล้วกลืนกล้ำน้ำตาอย่าแค้นเคือง
เป็นทาสไพร่พลเมืองใต้พิมาน

จงเป็นสุข...จงเป็นสุข...จงเป็นสุข
จงละทิ้งความทุกข์ที่เผาผลาญ
อย่าใส่ใจใครกล่าวหาว่าดักดาน
จงหมอบคลานแล้วร้องขอความพอเพียง

“กวีศรีประชา”

หากความคิดถูกครอบในกรอบแคบ
เรายังแอบเคลื่อนไหวในกรอบขัง
แม้นในกรอบรอบด้านมีม่านบัง
กวียังเยาะหยันด้วยมั่นใจ

เมื่อความคิดถูกขังแลถูกครอบ
ต้องติดกรอบกติกาแห่งข้าไพร่
แล้วยกเยินสรรเสริญเพลินกันไป
ก็คงได้ “บทกวี” มีเชือกพัน

เมื่อความคิดอิสรภาพถูกขึงพืด
กลอนก็ฝืดฝากสำเนียงเพียงความฝัน
ไร้ซึ่งความสมจริงทุกสิ่งอัน
แค่ขยันตักน้ำปั้นมาเป็นตัว

พื้นความคิดหลงผิดจึงติดกับ
กลอนที่ขับกาพย์ที่ขานประจานทั่ว
อักษรสวยอวย”เขา”ด้วยเมามัว
ด้วยความกลัวความกังวลหรือจนใจ

เพียงติดตามถามไถ่ให้รู้แน่
ภาพนบน้อมยอมแพ้ “กวีไพร่”
“ศรีประชา” นั้นมาแต่หนใด
ฤามิใช่เคยเชิดหน้าสู้ฟ้าดิน

เห็นหมอบราบก้มกราบก็ใจหาย
ฤาคนเจ็บคนตายเพื่อนลืมสิ้น
เพื่อนสมยอมน้อมรับกับองค์อินทร์
แล้วติฉินนินทาว่าประจาน

ใครไม่ชมไม่ชอบเพื่อนว่าชั่ว
จะหลงตนหลงตัวแล้วต่อต้าน
เขียนกวีที่ไร้รากไร้หลักการ
ใช้เชิงชั้นอันชำนาญบันดาลดล

ลากสระพยัญชนะมาประสม
ค้อมกายก้มไหว้ได้กุศล
เราก็เพียงเพรียกหา “ค่าของคน”
ฤาอับจนคำตอบอันชอบธรรม......

"ความรัก"

ครั้นนิยาม"ความรัก"เริ่มหักเห
แล้วนิยาม"ความทุ่มเท"เริ่มถ่ายถอน
เกิดนิยาม"ความยำเกรง"กากตะกอน
เป็นนิยาม"ความปลิ้นปล้อน"ประโลมใจ

สร้างภาพใหญ่ให้เห็นเป็นประจักษ์
สร้างภาพรักด้วยเล่ห์กลคนหลงใหล
สร้างภาพฝันอันฟุ้งเฟื่องเรืองวิไล
สร้างสีสันอันสวยใสให้ตื่นตา

สร้างภาพหลอนร้อยเรียงเพียงสร้างภาพ
สร้างความชอบให้หมอบกราบไม่กังขา
สร้างความทุกข์ว่าทุ่มเททุกเวลา
สร้างภาพซ้อนอันอ่อนล้าแลระทม

ภาพผันแปรเปลี่ยนแปลงแสดงเหตุ
ภาพวิจิตรวิเศษแลงามสม
ภาพภายในใต้หัวโขนแห่งโคลนตม
ภาพโสมม ภาพมายา มาทดแทน

จึงประจักษ์ว่าภาพรักเพียงภาพหลอน
ฉากละคอน-ลิเกย์ ที่ไร้แก่น
ที่ตบตาข้าทาสไพร่ในดินแดน
ทิพยสถานพิมานแมน ไม่มีจริง.

ได้เวลา....................ฉลอง!

ฉลองเถิดให้เลิศล้ำไปทั่วหล้า

ปวงประชามาหลอมรวมร่วมฉลอง

ช่างเถิดความชอกช้ำจากน้ำนอง

มาร่วมร้องเพลงรักด้วยภักดี

ได้เวลามาฉลองระเริงรื่น

ถึงวันคืนชื่นสนุกแลสุขี

ความหม่นหมองคับข้องอันเคยมี

เปลี่ยนเป็นความเปรมปรีดิ์พี่น้องเอย

จงติดป้ายปักธงให้ถ้วนทั่ว

จะหม่นมัวปานใดอย่าได้เผย

ร่วมฉลองต้องตามวันอันคุ้นเคย

มาเถิดมาอย่าละเลยมาร่วมกัน

ฝนจะตกฟ้าจะร้อง.....ฉลองเถิด

แม้นจะเกิดเภทภัยอย่าได้หวั่น

น้ำท่วมขังแค่ไหนไม่สำคัญ

จงมุ่งมั่นมาฉลองตามเวลา

จะยากดีมีจนอย่าบนเบื่อ

ดำเนินตามความเชื่อแล้วเชิดหน้า

ที่ "สอนสั่ง" "สั่งสอน" แต่ก่อนมา

ด้วยสีสันจรรยาเมตตาธรรม

ฉลองเถิดให้แพริศแพร้วพิภพโลก

ความทุกโศกโรคภัยอย่ากรายกล้ำ

สร้างกุศลบันดาลดลชนชั้นนำ

จงจำจด จงจดจำ จงทำดี

กาลเวลามาถึง เสียงตังตึงอึงมี่

เกณฑ์ไพร่ฟ้าประชาชี มาภักดีโดยพลัน

ได้เวลา.....กราบ.............................!

สร้างนิยายให้นิยามความศักดิ์สิทธิ์

ผู้ทรงฤทธิ์ฤาชามาช่วยเหลือ

อ้างบุญคุณว่าเกื้อหนุนแลจุนเจือ

ว่าทำเพื่อไพร่ฟ้ามาแสนนาน

สร้างภาพใหญ่ให้สดสวยด้วยสีสัน

มหัศจรรย์ขจรไกลแผ่ไพศาล

เป็นจอมเทพเทวามาปราบมาร

สร้างอภินิหารแห่งวิทู

ข้อกำหนดจดไว้ให้ท่องบ่น

ทุกผู้คนต้องพากเพียรต้องเรียนรู้

จากอ้อมอกพ่อแม่มาถึงครู

เดินไปสู่ประตูแห่งปัญญา

ให้ท่องจำซ้ำๆจนซาบซึ้ง

สมมุติเทพที่หนึ่งในโลกหล้า

ที่งดงามด้วยความดีมีเมตตา

ถือธงธรรมนำหน้ามาสู่เรา

กรอบความคิดคับแคบที่คุมขัง

คนที่ยังฝังใจในวันเก่า

เป็นความโง่ฤาฉลาดสุดคาดเดา

ที่รับเอาเทวดามาเดินดิน

ที่สอนสั่งกี่สิบครั้งยังซ้ำซาก

ให้ซาบซึ้งถึงรากจากปลายลิ้น

ความภักดีมีไว้ให้ดื่มกิน

บทนิยายหวานปลายลิ้นด้วยลมลวง

กราบ...................................

ได้เวลาเฉลิมฉลอง

เฉลิมฉลองให้กึกก้องกันทั่วหล้า
จากพื้นดินจรดฟ้านภาพร่าง
ประกาศเกียรติขจรไกลความไร้ยาง
แอบอำพรางด้วยแพรพรรณอันวับวาม

เฉลิมฉลองให้ก้องกึกพิลึกโลก
ห่มคลุมความวิปโยคแลหยันหยาม
เป็นภูตผีที่เร้นกายใต้ความงาม
ซ่อนใจทรามต่ำช้าด้วยชำนาญ

เฉลิมฉลองให้ก้องหล้านภากาศ
วิปลาสอันลือเลื่องระเริงร่าน
สรรพชีวิตน้อยใหญ่ในจักรวาล
สนุกสนานสนิทสนมสามัคคี

เฉลิมฉลองแลชมชื่นในความชั่ว
ความหวาดกลัวเกลียดชังดังอึงมี่
เพียงประสงค์ให้จงรักแลภักดี
พรากชีวีไพร่ฟ้าประชาชน

เฉลิมฉลองร้องรำระบำฟ้อน
เสวยสุขใต้คำสอนอันเปี่ยมล้น
แผ่บุญญาธิการอันพิกล
สร้างกุศลบนกองเลือดแลน้ำตา

เฉลิมฉลองอันฉาบฉวยด้วยกิเลส
คลุมประเทศด้วยละครสอนสั่งว่า
ประเทศเรา ต้องฉลอง ต้องบูชา
เทวดาผู้เมตตาจักไม่ตาย..............นะ.

สัตวาจารย์

ใต้สำนักตักศิลาอันร้อนรุ่ม
เขียนประกาศที่ประชุมประโคมก้อง
ด้วยสิทธิเสรีมีครรลอง
ต้องไตร่ตรองตามคิดพิจารณา

จะคัดค้านเผด็จการที่กำเนิด
ป่าวประกาศว่าประเสริฐประโลมหล้า
ต้องคัดค้านเผด็จการรัฐสภา
ปวงประชาสรรมาอย่าดูดาย

สอนหนังสือถือคัมภีร์ที่คร่ำคร่า
ในวิชากฎหมาฤากฎหมาย
ไร้ข้อแม้ตั้งแต่เกิดจนแก่ตาย
ใช้กฎควายกฎคนปะปนกัน

เมื่อส่ำสัตวาจารย์ประสานเสียง
เป็นต้นอ้อโอนเอียงเพียงกระสัน
วิชากูวิชามึงถึงเทวัญ
ขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้ามหาพรหม

ตฤณชาติขาดน้ำถูกย่ำเหยียบ
จนราบเรียบแหลกราญละลายล้ม
กระทืบซ้ำมิหนำใจเหยียบให้จม
จึ่งสาสมใจสัตว์ส่อสันดาน

เข้าผสมกลมเกลียวลอดเลี้ยวลด
ร่วมขบถบูชาคนหน้าด้าน
ปลุกระดมผสมเสร็จเผด็จการ
ขุนทหารทะ.เ.หี้.ย.ห่าได้ร่าเริง

น้ำลายท่วม

น้ำลายท่วมรัฐสภาเวลาเช้า
รัดถะมนตีเงาเฝ้าถ่มถุย
เกิดยุบหนอพองหนอพ่อสั่งลุย
เป็นควายทุยกรุยทางกลางสภา

น้ำลายท่วมรัฐสภาเวลาสาย
ชุลมุนวุ่นวายพระเจ้าข้า
ทั้งน้ำมูกน้ำลายแลน้ำตา
ปรัชญา ปรัชญวน ชวนวกวน

น้ำลายท่วมรัฐสภาเวลาเที่ยง
ต่างส่งเสียงอื้ออึงถึงฟ้าฝน
ผู้ทรงเกือกเสือกด่าประชาชน
น้ำมูกท่วมน้ำลายท้นดั่งต้นธาร

น้ำลายท่วมรัฐสภาเวลาบ่าย
หน้าไม่อายชายน้อยหนีทหาร
ยังฝักใฝ่ในเว็จเผด็จการ
ว่ายังหวานยังหอมอยากหวนคืน

น้ำลายท่วมรัฐสภาเวลาค่ำ
ยังพูดซ้ำพูดซากสำรากรื่น
ขอเป็นใหญ่ใต้เกือกบู๊ทกระบอกปืน
จะปิดผืนแผ่นฟ้าด้วยฝ่ามือ

น้ำลายท่วมรัฐสภาเวลาดึก
ฝูงแมงสาบสิ้นสำนึก นี่นะหรือ
เป็นผู้แทนแสนงามนามระบือ
แท้ก็คือคนจังไรใต้กระโปรง/////

Godwater Part II

Flooding the Angel City of Torlaeland.
We're living in God's dirty hand
Now God are suffering his creation of joy
Oh please don't cry girls, gays n boys.

M'Lord. We appreciate your generous humane
Even our land doesn’t need the rain
We are all knew that you so kind
Within our heart we keep in mind.

Water! Water! we’re not asked for.
But you insist to give us more
Rain fall and flush then flood our farm
We can’t resist it coz your charm

Godwater now flooding everywhere
Oh! far too much for us to bear
You’ve seen our faces some fierce some frown
Forgive us M'Lord, we don't wanna drown!

วัด - วัด - วัด

“วัด” ความสูง มาตรา เซนติเมตร

“วัด” ภูมิประเทศ มาตรา ไร่

“วัด” แล้วไร้ มาตรา“วัด” คือ “วัด” ใจ

ไม่มีใคร ตั้งมาตรา มา “วัด” กัน

ต้องให้ “วัด” มา “วัด” ใจ ใสหรือขุ่น

“วัด” ว่าใจ หมกมุ่น เศร้า สุขสันต์

ผ่าน “วัด” ต้อง เตือนสติ ตนทุกวัน

เข้า “วัด” หมั่น ทำกุศล ให้พ้นกรรม

เมื่อ “วัด” หลอกบอกบุญว่าหนุนเนื่อง

“วัด” สร้างเครื่อง บูชา อันน่าขำ

สร้างคุณไสย ปิดใจ ให้มืดดำ

ซื้อแก่นธรรม ด้วยเงินตรา มหาบุญ

เมื่อใจจิต คิดเคลือบแคลง แลขัดข้อง

“วัด” ก็ต้อง เอื้อเฟื้อ แลเกื้อหนุน

ด้วยสติ ปัญญา มาเจือจุน

เพื่อต่อทุน ให้ทำ แต่กรรมดี

“วัด” วางตน ต่อต้าน เหล่ามารร้าย

มิหวาดหวั่น อันตราย จากพรายผี

ไร้ขอบเขต เมตตา และปรานี

“วัด” เป็นที่ พักพิง และพึ่งพา

ยามเมื่อ “วัด” ขัดข้อง บริขาร

เหล่าศรัทรา ถวายทาน กันทั่วหน้า

“วัด” ป้องปราม ความคิด อวิชชา

“วัด” เกื้อหนุน คุณค่า ในสังคม

19/07/2006

edit 20/09/2011

วัด วัด วัด วัด วัด

บาง “วัด” ดู แสนสวย ด้วยวัตถุ
บาง “วัด” ผุ เจียนพัง ยังอยู่ได้
บาง “วัด” อยู่ ชายแดน แสนจะไกล
บาง “วัด” อยู่ ใกล้ใกล้ เหมือนไกลเกิน

_______________

_______________บาง “วัด” ดู แสนสวย ด้วยวัตถุ
แต่บรรจุ กิเลสโลภ ละโมบเหลือ
เรียกศรัทธา หาปัจจัย มาจุนเจือ
สร้างความเชื่อ อวิชชา มาหากิน

_______________บาง “วัด” ผุ เจียนพัง ยังอยู่ได้
อยู่ที่ใจ ไม่พึ่งพา หาทรัพย์สิน
ปฏิบัติ ธรรมา เป็นอาจินต์
ไม่ยลยิน กิเลสใด ให้แผ้วพาน

_______________บาง “วัด” อยู่ ชายแดน แสนจะไกล
ด้นดั้นไป กันมากมาย มหาศาล
ด้วยศรัทธา ความคิด จิตวิญาณ
ช่วยพ้นผ่าน กิเลสกรรม นำทางดี

_______________บาง “วัด” อยู่ ใกล้ใกล้ เหมือนไกลเกิน
เพียงแค่เดิน ก็ถึงได้ ใยคนหนี
ความสงบ สุขใจ ไม่เคยมี
กลายเป็นที่ มั่วสุม ชุมนุมโจร

_______________

ถึงเวลาทวงคืนประเทศไทย

เจอสีแดงแมงสาปก็สิ้นท่า
ดวงชาตาตกต่ำตามวิสัย
ความคาดหวังว่าครั้งนี้จะมีชัย
ต้องแพ้ภัยในสนามยามประลอง

ทั้งหัวเหลืองซ่าหริ่มที่เริงร่าน
สารพัดวิชามารมาปกป้อง
ทั้งเล่ห์กลขนขวายมาก่ายกอง
ก็ยังต้องพ่ายแพ้แก่สีแดง

อีกมือตีนอำมาตย์ฟาดไปทั่ว
รวมสื่อเลวสื่อชั่วช่วยยุแย้ง
ทั้งหน้าหมาหน้าหม้อก็ตะแบง
เฒ่าชะแรแก่เกินแกงก็ออกมา

รวมด๊อกเต้อร์ด๊อกแต๋วตามถล่ม
ในสังคมลิเกย์เก่าไม่เข้าท่า
คุณธรรมกำมะลอเริ่มโรยรา
จึงเสาะหาอาญามายืนยัน

โน่นก็ผิด นี่ก็ผิด นั่นก็ผิด
ความซื่อสัตย์ดัดจริตมาขีดคั่น
ลากกากเดนเผด็จการมากีดกัน
จะดับฝันทาสไพร่ในแผ่นดิน

ไพร่ก็เลือกผู้นำตามระบอบ
เป็นคำตอบจากใจไพร่ทั้งสิ้น
ในโลกหล้ามหาชนได้ยลยิน
แลกกับเลือดที่หลั่งรินเพื่อเสรี

มหาชนชาวไพร่ในประเทศ
มีความชอบในขอบเขตของเรานี้
อธิปไตยในสิทธิที่พึงมี
เป็นความหวังในชีวีชี้ชะตา

ไม่มีแล้วไพร่เลือก-อำมาตย์ล้ม
ไพร่บังอาจ อำมาตย์ข่ม ยอมก้มหน้า
อย่าได้หยุดใต้อาวุธหรืออาญา
ถึงเวลาทวงคืนประเทศไทย

อีกไม่นาน

ที่รับรู้ ที่รับทราบ ที่กราบไหว้
มิเคยข้องหมองใจในกาลก่อน
เมื่อรับรู้เรื่องที่ดูคือละคร
ที่ยอกย้อนซ่อนแง่แลเงื่อนงำ

ทุกบทบาทวาดภาพฉาบน้ำผึ้ง
แสนซาบซึ้งตรึงใจไพร่ตอกย้ำ
ท่านเหนื่อยยากลำบากล้นทนระกำ
ไพร่ก็จำ กัดกินข้าวกับก้อนเกลือ

ความตอแหลจากลมลิ้น สิ้นความขลัง
ความขึ้งเคียดเกลียดชังยังคงเหลือ
จากนิยามความคิดยาพิษเจือ
ยัดความเชื่อในชั้นชนพลเมือง

เสรีภาพแห่งไพร่ได้แลเห็น
บังเกิดเป็นแสงรุ้งอันฟุ้งเฟื่อง
ไพร่จะสร้างทางสายใหม่ให้รุ่งเรือง
หลังปลดเปลื้องปล่อยโซ่ตรวนที่ตีตรา

ลุกขึ้นเถิดชาวไทไพร่ทั้งผอง
มาเรียกร้องสิทธิ์เสรีที่ขอบฟ้า
มาร่วมแรงก่อร่างสร้างศรัทรา
เทวดาแสนดีไม่มีจริง

ด้วยสองตีนสองมือคือสัจจะ
มุมานะพยายามข้ามทุกสิ่ง
ภาพความดีสีสวยเคย อวย อิง
มาพึ่งพิงจิตใจในตัวตน

โน่นแน่ะ แสงสว่างอยู่ข้างหน้า
จะนำพา ข้า ทาส ไพร่ ให้หลุดพ้น
เลิกใฝ่หาฟ้าประทานบันดาลดล
ถือสิทธิความเป็นคนจึงคู่ควร

เดินสู่ทางข้างหน้า ข้า ทาส ไพร่
อดีตกาลผ่านไปไม่คืนหวน
ละทิ้งภาพมายา อย่าเรรวน
ฟ้าแปรปรวนจะสิ้นไป อีกไม่นาน

โฆษณา. Unlimited

กาลเวลาล่วงเลยเผยสิ่งเร้น
สิ่งที่เห็นมิได้เป็นเช่นคำกล่าว
ภาพที่เห็นมิได้เป็นเช่นทุกคราว
ทุกเรื่องราวเป็นลิเกย์แลละคอน

โฆษณาพาใจให้คาดหวัง
ว่าคนยังคลั่งไคล้ไม่ถ่ายถอน
โฆษณาแต่เช้าจวบเข้านอน
เอื้ออาทรทุกวันทุกชั้นชน

ถูกปลูกฝังตั้งแต่เกิดจนแก่เฒ่า
เมืองไทยเราแสนดีมีสุขล้น
แม้นทุกข์ยากลำบากนักจักต้องทน
ต้องเจียมตนเจียมตัวไปตามกรรม

ทุกโรงเรียนเพียรสอนแต่อ้อนออก
ไม่ต้องคิดคุณครูบอกแลตอกย้ำ
ให้เด็กน้อยพยักหน้าตาดำดำ
เชื่อฟังคำคุณครูทุกถ้อยความ

อนุบาลผ่านประถมก็รู้ทั่ว
เหมือนควาย งัว คิดสงสัย อย่าได้ถาม
สักการะเคารพยิ่งสิ่งดีงาม
ทุกโมงยามย้ำเตือนตลอดมา

มัธยมยังยัดเยียดนิยายฝัน
เป็นเรื่องราวพิลึกพิลั่นอันเก่งกล้า
ประวัติศาสตร์สุโขทัย-อยุธยา
แล้วข้ามมาธนบุรี-จักรีวงศ์

มีมหาวิทยาลัยแห่งไหนสอน
เกินกว่าบทละคอนอันสูงส่ง
ประวัติศาสตร์ชาติพันธุ์แลเผ่าพงศ์
ระเริงหลงเป็นลิเกย์เทวดา

โฆษณาพาใจให้เคลิ้มฝัน
สมองตีบสมองตันกันทั่วหน้า
ต้องตอกย้ำด้วยถ้อยคำโฆษณา
เหมือนหนึ่งว่า ข้า ทาส ไพร่ ไร้ความคิด.........

...............................................
พลังแห่งการโฆษณาโดยไม่จำกัดเวลา และ สถานที่
ไม่มีใครไปร้องเรียมสมาคมคุ้มครองผู้บริโภค
ว่าที่โฆษณากันทุกวี่ทุกวันนั้น เป็นโฆษณาเกินจริงทั้งสิ้น

ขออนุญาต.

มึงก็แค่ขี้ข้า ที่ตาเหล่
มาทำเท่ห์เก๋ไก๋ไอ้ลูกหมา
โถไอ้ยุดอย่าอวดโม้โฆษณา
มาทำบ้าโอชาหรือโอเลี้ยง

มึงก็ไพร่กูก็ไพร่มิใช่หรือ
แค่มีมือถือปืนแล้วยิงเปรี้ยง
เกาะกระโปรงเกย์เฒ่าเคล้าคลอเคียง
มึงก็เพียงขี้ครอกเขาหลอกฟัน

มึงก็ไพร่ใครก็รู้ดูก็เห็น
มึงก็เป็นแค่ขี้ข้ามาข่มขวัญ
ทำขึ้งโกรธจะคาดโทษขู่ลงทัณฑ์
หัวหน้ายามสารขัณฑ์รับบัญชา

ความโง่งมจมปลัก รักจนหลง
ทระนงว่าสูงส่งสูงเสียดฟ้า
เคยเป็นยามยืนตาเหล่ อยู่เอกา
ไปแนวหน้านั่งยองๆเป็นแค่ยาม

บุญนำพาวาสนามากระชาก
เป็นขี้เรื้อนเกลื้อนกลากดูเกรงขาม
เห็นผู้เฒ่าเร้าใจในกลกาม
จึงติดตามมาเลียบเลียงข้างเวียงวัง

มาอวดโอ้โอ่อ่าว่ากูใหญ่
สารพัน ทำจัญไรตามใบสั่ง
พูดลุกลี้ลุกลนให้คนชัง
ทำคุ้มคลั่งดั่งควายคะนองนา

เหวยๆไพร่จงอยู่ในความสงบ
จงเคารพค้อมคำนับนะขี้ข้า
กูแลเห็นมึงเป็นยามตามบัญชา
ใต้ฟากฟ้าไทยแลนด์แดนลิเกย์

............................

ขออนุญาต ถุย.....ไอ้ขี้ข้า

พอเพียงเท่านั้น

เศษถะกิดกำลังร่วงลงสู่เหว
เมื่อคนเลวน้ำลายสอบริหาร
ประเทศไทยใต้ร่มโพธิ์ที่โบราณ
จึงดักดานดำดิ่งทั่วแดนดิน

กิจการงานทุกอย่างต้องย่อยยับ
อันธพาลขานรับด้วยลมลิ้น
คนกลุ่มน้อยคอยแต่กู้มาโกงกิน
ความสุขสิ้นความทุกข์ซ้ำจากน้ำลาย

ดีแต่พูดตูดหรือปากขากหรือตด
เห่าประชดประชัน มันชิบหาย
แค่มองเห็นก็คลื่นเหียนอ้วกเจียนตาย
ยังไม่วายโคสะนาว่าเด่นดี

เปนประเทศดีวิเศษแลสูงส่ง
ที่ดำรงจงรักด้วยศักดิ์ศรี
ล้วนโอ่อ่าทั้งเทวาแลเทวี
สถิตย์ที่ ณ สวรรค์อันแสนงาม

มองลงมาไพร่ฟ้าน้ำตาร่วง
สิทธิเสรีที่แหนหวงต้องทวงถาม
อธิปไตยชื่นชมได้แต่ในนาม
เป็นนิยามนิยายอันแยบยล

โคสะนาว่าไพร่นี้ล้วนมีสุข
ใครจะทุกข์จะช้ำระกำหม่น
มันก็เพียงไพร่ฟ้าเกิดมาจน
ก็ต้องทนด้วยผลกรรมที่ทำมา

เครื่องเซ่นไหว้ส่งให้มิได้ขาด
ประชาราษฎร์ร้อนรนทนเหนื่อยล้า
ได้รับเพียงเสียงอวดโอ่โคสะนา
ให้เชิดชูบูชาน้ำตานอง

ต้องพอเพียงเลี่ยงไม่ไหวในวันนี้
ข้าวของแพงหูฉี่เชียวพี่น้อง
พริกน้ำปลาราคายิ่งกว่าทอง
ครานี้ต้องตามง้อขอพอเพียง

ไอ้ยามเหล่แห่งโรงลิเกย์

ได้มาเกาะชายกระโปรงไอ้เกย์เฒ่า
แลบลิ้นเลียโลมเล้าเอาตำแหน่ง
หัวหน้ายามตามสุดลิ่มคอยทิ่มแทง
เกิดกำแหงว่ากูนี้มีฝีมือ

โถไอ้ยามมึงยังซ่ายืนตาเหล่
ยืนเฝ้าโรงยี่เกย์เท่นักหรือ?
ก้านสมองเทียบกันชั้นกระบือ
ชาวบ้านด่า มาทำหือ เดี๋ยวห่าลง

แค่ถือปืนยืนยามตามหน้าที่
คิดว่ามีศักดิ์ศรีที่สูงส่ง
ใครเห็นมึงคลุ้มคลั่งยังมึนงง
คิดว่าคงคล้ายคล้ายควายตกมัน

ได้เป็นตัวหัวหน้ายิ่งบ้าหนัก
ยิ่งโง่งมจมปลักว่าเทพปั้น
ได้โปรโหมดโคตรซ่าสารพัน
จึ่งนอนฝันคิดเฟื่องยึดเมืองไทย

โถไอ้ยามมึงอยากยึดอำนาจ
มึงมีความสามารถสักแค่ไหน
มึงคงได้แค่ฝันไอ้จัญไร
จงรับรู้กูชาวไพร่ไม่มียอม

ให้มึงรวมกำลังทั้งประเทศ
มาทำการก่อเหตุไอ้เปรตผอม
ลองดูได้ครานี้ไพร่ไม่รอมชอม
กูจะล้อมเร่งระดมให้จมดิน

โถไอ้ยามมึงอยากจะเป็นใหญ่
กูรู้ตับรู้ไตไส้พุงสิ้น
คิดเพียงหวังตั้งหน้ามาหากิน
ทำเล่นลิ้นลวงล่อควายหนอควาย

มึงก็รู้กูไม่โง่โถไอ้เหล่
ทำท่าทางอย่างยี่เกย์เท่ห์ชิบหาย
กูว่าครานี้มึงคงถึงตาย
บทสุดท้ายต้องทำลายโรงยี่เกย์

กำหนัด สำนึก

ด้วยสามัญสำนึกแห่งกำหนัด
จึงรวบรัดตัดทางกลางวิถี
สนองตอบตัณหาประดามี
เลือดชโลมธรณีอีกกี่คน

.

ด้วยสำนึกสัตว์เลี้ยงจอมลวงโลก
บนแผ่นดินวิปโยคยังไม่พ้น
ยังย่ำยีบีฑาประชาน
ยังสร้างเหตุหาผลเพื่อตนเอง

.

แผ่นดินร้อนรุมเร้าเหล่าทวยราษฎร์
นิติรัฐบนกระดาษอันครัดเคร่ง
เพื่อพวกตนพวกตัวไม่กลัวเกรง
นิติรัฐก็ละเลงโทษละลาย

.

จะร้องทุกข์ถึงใครก็ไร้ผล
ประชาชนสิ้นเยื่อใย..ใจสลาย
คงเหลือเพียงนิยามแห่งความตาย
มัจจุราชจะเยี่ยมกรายถึงใครกัน

.

ประชาชนหรือผู้เผด็จการ
คงไม่ช้าไม่นานถึงวันนั้น
แลกชีวิตกับชีวิตเป็นเดิมพัน
อายุยาวอายุสั้นต้องสิ้นลง

.

ธรณีนี่นี้เป็นพยาน
รัฐประหารไปตามความโลภหลง
กี่ร้อยพันชีวิตต้องปลิดปลง
ครานี้คงอยู่ได้อีกไม่นาน

.

แม้นศาสตราอาวุธอันวิเศษ
ปิดประเทศปล้นฆ่าอย่าฝันหวาน
ถึงอดีตที่ยิ่งใหญ่ในวันวาน
เป็นอดีตกาลนานมาแล้ว

มีปากเหมือนมีตูด

ปากเหมือนตูดพูดไปไม่ยั้งคิด
เพียงปกปิดปมด้อยร้อยพันเรื่อง
เสนอหน้าคนด่าลั่นกันทั้งเมือง
คิดสร้างสมปมเขื่องฝันเฟื่องฟู

ปากเหมือนตูดพูดเหมือนตด ตอหลดตอแหล
ทั้งหนุ่มแก่แซ่ซร้องร้องลูกคู่
ถืออัตตาว่าแน่แท้ตัวกู
แล้วเถือกถูแถไถไปวันๆ

ปากเหมือนตูดพูดไปให้พ้นๆ
ภาษาเควี่ยภาษาคน ฤาน่าขัน
ภาษาควายมากมายหลายเผ่าพันธุ์
ความกระสันพันลิ้นสิ้นความนัย

ปากเหมือนตูดพูดไปไร้คุณค่า
เพียงวาจาจ่อมจมอารมณ์ใคร่
ไม่แลเห็นเนื้อหาสาระใด
จะก่อให้เกิดผลดีที่ควรฟัง

ปากเหมือนตูดพูดออกมาราคาหมด
พูดเป็นตดตามตูดตามใจสั่ง
แม้นเสียงด่าเสียงบ่นคนเกลียดชัง
ปากก็ยังเป็นตูด ตลบตะแลง

ปากเหมือนตูดพูดไปสองไพเบี้ย
เพราะความ เ หี้ ย ไม่เคยมีความดีแฝง
ด้วยลมลิ้นตอแหลและตะแบง
ขอสาปแช่งแมงสาบให้สูญพันธุ์

คนกลัว ปู

ฉุดกระแสด้วยกระสันถึงวันก่อน
โรงละคอนโรงยี่เกย์ใกล้จะล่ม
ตัวละคอนเคลือบคาวเคล้าอาจม
เกณฑ์พวกหมู่เป็นผู้ชมเข้าชะเลีย

ไม่สมบทสมบาทอุจาดแท้
ยี่เกย์หนุ่มยี่เกย์แก่แล โย่ง เตี้ย
มีทั้งแถมทั้งแจกทั้งแลกเมีย
เป็นละคอนอ่อนเปลี้ยละเหี่ยใจ

ทั้งพ่อยก แม่ยก กระเทยยก
ต่างตระหนกอกลั่นแล้วสั่นไหว
เกิดกระแสแน่แล้วหรืออย่างไร
เกรงยี่เกย์โรงใหญ่ไร้คนดู

ผู้จัดการ ผู้จัดกิน ก็สิ้นท่า
งัดเล่ห์ เ หี้ ย กลห่า ออกมาสู้
แล้วกะเกณฑ์ราชการ ราชกู
ออกมาช่วยเชิดชูให้รางชาง

ว่าพระเอกยี่เกย์ยังไม่เก่า
ด้วยแม่ยกยังเฝ้าอยู่ไม่ห่าง
ทั้งพ่อยกก็ยังไม่ยอมวาง
กระเทยยกอยู่ข้างมิร้างรา

ฉุดกระแสแม่หญิงน้องยิ่งลักษณ์
เพราะภาพเด่นเห็นประจักษ์กลัวหนักหนา
สำนักโพลพร้อมใจให้นอนมา
เป็นด้วยปรารถนา ประชาชน

กระเทยยกยังกระสันสั่นสะท้าน
เตรียมทะเ หี้ ย ตะหานให้ไปปล้น
วาดแผนผังพิศดารพิการพิกล
สั่งคุณไสยใส่มนต์ให้คนดู

ทั้งเวทมนต์ปนคุณไสยกลับไร้ผล
จึ่งทอดถอนร้อนรนไร้ทางสู้
สิ้นทางฉุดหยุดกระแสแน่แล้วกู
ฝันเห็น"ปู" มาหนีบคอ ขอลาตาย.....พ่ะย่ะค่ะ

เชื่อชำนิ

ไอ้ห่าเอ๋ยไฉนเลยไม่เคยคิด
ความถูกผิดเที่ยงธรรมxยำหมา
ทั้งจิกเหน็บเก็บตอดสืบทอดมา
ใช้ภาษามารุกไล่โถไอ้เวร

มหกรรมความชั่วเอาตัวรอด
แล้วเสือกสอดใส่สี กะตีเน้น
จะบดบังบรรดาซากแลกากเดน
รึหลีกเลี่ยงเบี่ยงเบนความบัดซบ

พวกมึงล้วนที่ป่วนเมืองมานานแล้ว
มึงร่วมแถวพันธมิตรไม่เคยหลบ
ได้แลเห็นมึงเป็นข่าวเช้ายันพลบ
ทำอัปรีย์ขี้แล้วกลบก็ไม่มิด

ยังแถไถใช้สภามากล่าวอ้าง
พูดเลี้ยวลดหมดยางไม่ยอมผิด
มึงหมิ่นแคลนคนไทยไร้ความคิด
พวกควายถ่อยเพียงน้อยนิด "เชื่อชำนิ"

มึงปล่อย เ หี้ ย เสียหมาหน้าแตกยับ
ไม่ยอมรับเลวแล้วยังมานั่งติ
กากอาจมดมก้นไอ้สนธิ
ยิ้มแก้มปริเพราะไอ้เทือกมันให้ท้าย

ความตอหลดตอแหลในสายเลือด
วาจาเชือดมีดโกนเฉือนเหมือนมารร้าย
ไม่อาจเห็นความเป็นจริงหญิงหรือชาย
คนหรือควายควายหรือคนพิกลนัก

...................................

ควายทั้งนั้น ที่เชื่อชำนิ
รวมถึงหัวหน้ามัน ลูกพี่มัน ที่ปล่อยให้ชำนิมาออกทีวี
ควายทั้งนั้น

สามจิ๋ม..........อย่าเสือก!

บังสามจิ๋มจีบปากขากเสลด
โผล่ใบหน้าพาทุเรศแลบัดสี
มึงก็แค่ขี้ข้าเก่าเฒ่าขันที
กากความดีมีเพียงนิดเปื้อนติดตัว

ที่ผ่านมาอาสามาร่วมปล้น
ด้วยคดงอฉ้อฉล คนมันชั่ว
มุดกระโปรงเกย์เฒ่าหลงเมามัว
เห็นกงจักรเป็นดอกบัวไหว้บูชา

ความงมโง่โถไอ้บังมึงยังฝัน
เพราะคืนวันผันไปมึงไร้ค่า
ด้วยอำนาจในอดีตเขาขีดมา
มึงก็แค่ตุ๊กตาเสียกบาล

โหนกระแสเสือกสอดแล้วออดอ้อน
แม้ตื่นนอนนะไอ้บังยังฝันหวาน
จะเชิญมึงมาทำไมให้ป่วยการ
แค่กากเดนเผด็จการอย่ากวนใจ

สถานที่คู่ควรคือห้องขัง
สักวันหนึ่งนะไอ้บังจะบอกให้
แผ่นดินนี้เมื่อมีอธิปไตย
มึงต้องใส่โซ่ตรวนติดตะราง

ฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺฺ

เพื่อไทย
พลังประชาชน
ไทยรักไทย

หวังว่าคงไม่มีใครบ้าพอจะไปเชิญไอ้บังสามจิ๋มมาร่วมวง
หากว่าเจ็บแล้วไมจำนี่ ขัดใจกันจริงๆนะ

โอ้อกเหี่ยว

สะอื้นไห้ในอกอันแห้งเหี่ยว
อยู่คนเดียวดักดานนานหนักหนา
แต่หนุ่มหล่อต่อจนเก่าเฒ่าชรา
คนซาบซึ้งศรัทรามาเนิ่นนาน

ถึงวันนี้แม้นยังมีที่หลงไหล
รักด้วยจิตด้วยใจไม่ต่อต้าน
เพียงเพื่อนฝูงที่ลากจูงแลเจือจาน
เหล่าตะหานแลตะเ หี้ ย เลียกระโปรง

คนหมู่มากอยากขับไล่ไปให้พ้น
ซ้ำบางคนคงอยากให้ไปตายโหง
เออหนอเราก็แก่เฒ่าจวนเข้าโลง
ยังคดโกงด้วยเล่ห์กลกิเลสแรง

สะอื้นไห้ในอกอันเหี่ยวเฉา
โอ้อกเราก็โรยราพาเหี่ยวแห้ง
เกิดเหมือนมดเหมือนปลวก "พวกเสื้อแดง"
มาทิ่มแทงทำให้ไร้หนทาง

ทุ่มเทไปให้ชนะจะบังคับ
แล้วก็จับจองจำทำลายล้าง
ให้สูญสิ้นทั่วถิ่นไทยไม่ละวาง
ให้ได้เห็นเป็นแบบอย่างอันแยบยล

สะอื้นไห้ในอกอันเหี่ยวแห้ง
ทุกหนทางล้างสีแดงมิได้ผล
ยินเสียงก่นคนชิงชังชักกังวล
จะต่อต้านจะทานทนอีกเท่าไร

สะอื้นไห้ในสำเนียงแหบๆ
มันเจ็บแปลบแสบทรวงจนแสบไส้
ยมบาลเจ้าขาอย่าร้อนใจ
ขอยี่เกย์โรงใหญ่ให้อีกที

{{{{{หมดคำถาม}}}}}

หนึ่งนารีที่งามพร้อมยามเพ่งพิศ
งามทั้งจิตทั้งใจทั้งใบหน้า
ทุกย่างก้าวทุกท่วงทีกิริยา
ถ้อยวาจาจริงจังและจริงใจ

หนึ่งนารีที่อาสามากอบกู้
จะยืนอยู่บนเส้นทางท่ามกลางไพร่
หนึ่งนารีที่อาสาพาเพื่อไทย
ก้าวเดินไปในเส้นทางยุติธรรม

เกิดความหวังครั้งใหม่ในประเทศ
จะพ้นทุกข์ผ่านเทวษที่กลืนกล้ำ
ข้าทาสไพร่ได้ลุล่วงพ้นบ่วงกรรม
พ้นจากความมืดดำทั่วดินแดน

หนึ่งนารีนฤนาทประกาศก้อง
เพื่อพี่น้องในประเทศทั่วเขตแคว้น
แดงสะพรั่งดั่งสถานพิมานแมน
เป็นผู้แทนผองไทยถ้วนทุกคน

บนเส้นทางล้วนลำบากด้วยขวากหนาม
อุตสาหะพยายามยังเปี่ยมล้น
ความจริงใจไร้คำถามความอดทน
วิญญูชนไม่หวั่นดูมั่นใจ

ไม่ท้อถอยในทางที่เหนื่อยหนัก
อุปสรรคจักเป็นเช่นดอกไม้
กลิ่นหอมหวานไม่นานก็ผ่านไป
มุ่งสู่ชัยผู้แทนไพร่ในแผ่นดิน

จึงวาดหวังตั้งใจให้ไพร่ฟ้า
มีสุขสมปรารถนากันทั้งสิ้น
ได้ยืนหยัดมีอยู่และมีกิน
ลมหายใจรวยรินเป็นพลัง

ด้วยแววตาท่าทีที่มุ่งมั่น
จะผลักดันทาสไพร่ได้มีหวัง
รวมเป็นกลุ่มคุ้มครองป้องกำบัง
ประดุจดังเกราะแก้วอันแพรวพราย

หนึ่งนารีนฤนาทประกาศกล้า
จะนำพาให้พ้นผ่านเหล่ามารร้าย
บนเส้นทางข้างหน้าที่ท้าทาย
จะกลับกลายเป็นเส้นทองของปวงชน

อาทิตเย เรยา อุบาทว์แร่ด

เอาละวา มาแล้ว ต่อมแต๋วแตก
จึงร้องแรกแหกผ้าถุงมาแถไถ
โอ้คนดี รีระบุหลุด ประชาธิปไตย
เธอร้อนรนทนไม่ไหวออกมาโวย

เป็นอาทิตย์อัศดงร่วงลงเหว
เปิดนิยามความเลวแลโหลยโท่ย
แหกผ้าถุงผืนเก่ากลิ่นเน่าโชย
เป็นปลาร้าร่วงโรยไร้คนเลีย

จากประธานสภามหาอำมาตย์
ก็มิอาจอำพราง มาดนางเ หี้ ย
บังเกิดคลิปฉาวโฉ่โอ้มายเดียร์
ฟัดกันนัวฟาดกันเนีย..นะยะมึง

มาวันนี้ความอัปรีย์อันซ่อนเร้น
เปิดประเด็นโด่งดังอีกครั้งหนึ่ง
นางมารร้ายร่านทุรนคนตะลึง
คาดไม่ถึงต่อมตุ๊ด.....แตกกระจาย

แอบอิงเจ้าคิดเอาหน้าออกหาเรื่อง
อีกระเทยเฒ่าประเทืองทุเรศร้าย
ก็มึงยังโคตรมั่วตัวเป็นชาย
จิตมึงกลายเป็นหญิง พันธุ์เรยา

จึงรัดเครื่องออกแขกเขย่าก้น
ร่านทุรนร่านทุรายคล้ายหมาบ้า
แล้วจีบปากจีบคอคุณขอมา
กระดิกก้นสนทนา...ทุเรศทุรัง

อาทิตเย เรยา อุบาทว์แร่ด
มาแว้ดๆ วิ๊ดว้าย คล้ายคนคลั่ง
มีแต่ควายไม่ใช่คนที่ทนฟัง
ตามใบสั่ง นะยะ นังเรยา!

จรัญ = จัญไร = จรัญ = จัญไร

บนนิยามความเป็นธรรมของส่ำสัตว์
มาตราชั่ง ตวง วัด ยังขาดวิ่น
คัดเลือกความจัญไรใส่ปีกบิน
เกิดจรัญเล่นลิ้นเป็นจัญไร

ความจัญไรของจรัญ บรรเจิดจ้า
ก่อตุลา(เผด็จ)การเป็นงานใหญ่
จนลือลั่นสั่นสะท้านประเทศไทย
ความจัญไรที่ผองไพร่ได้จดจำ

หน้าก็ดากปากก็หมาหาใดเหมือน
คอยเห่าเตือนทาสไพร่ให้ตอกย้ำ
ว่าจัญไรได้ปักหมุดยุติธรรม
สร้างนิยามความระยำมาย่ำยี

แปลงกฎหมายกลับกลายเป็นกฎหมา
ขยายความอาญาน่าบัดสี
ประกาศก้องทั่วท้องฟ้า ข้าคนดี
ใต้ละอองธุลีมีปลอกคอ

เ หี้ ย เสนอ...เ หี้ ย สั่ง...เ หี้ ย สนอง...เ หี้ ย เศร้า...เ หี้ ย เสียใจ...

สรุปเรื่องตอแหลลิเกย์เก่า
ตามนิยายน้ำเน่าน้ำตาไหล
ทั้งพลห่า พลเ หี้ ย เศร้าเสียใจ
ประหนึ่งว่าจะตายไปในบัดดล

เ หี้ ย ทั้งผองครองเมืองเกิดเรื่อง เ หี้ ย
ลิ้นสองแฉกช่วยกันเลีย คงสุขล้น
ที่ เ หี้ ย รู้ เ หี้ ย เห็น เป็นกังวล
เ หี้ ย จึงร้อนทุรน ร่านทุราย

อยากได้คืน พื้นที่ อันมีค่า
เหล่าทาสไพร่ใบ้บ้ามาตั้งค่าย
มาเรียกร้องของที่รักและเสียดาย
เ หี้ ย ยอมตาย ไพร่อย่าหมายสิทธิเสรี

เมื่อไพร่ฟ้าหน้าหมองจำต้องสู้
เ หี้ ย ก็รู้ เ หี้ ย ก็เห็นเป็นสักขี
แต่ เ หี้ ย เห็น ทาสไพร่ เป็นไพรี
และ เ หี้ ย มี กฎหมา มาค้ำยัน

อีกคลังแสงสรรพาวุธอันวิเศษ
เพราะ เ หี้ ย ครองประเทศทั่วเขตขัณฑ์
เรียกบรรดา เ หี้ ย ห่า มารวมกัน
จะรอฤกษ์ เข้าโรมรัน ให้บรรลัย

เสียงกระซิบกระซาบเป็นคำสั่ง
เป็นเสียงดังจากสวรรค์ ณ ชั้นไหน
ได้ยินรอบขอบเขตประเทศไทย
เ หี้ ย สั่งให้ เ หี้ ยล้อมฆ่า ประชาชน

เจ็บ

มันเจ็บลึกปวดร้าวช่างหนาวนัก
เคยมีคนคอยรักแลกราบไหว้
เหลียวแลดูผู้คนอยู่หนใด
ทั้งมองใกล้มองไกลไม่เห็นมี

คนเคยรักกลับชังช่างเหลือเชื่อ
เคยเอื้อเฟื้อกลับฟูมฟายแล้วหน่ายหนี
โอ้ละหนอลิเกย์เก่าเฒ่ากาลี
มิเคยสร้างความดีแก่แผ่นดิน

ต้องยักแย่ยักยันสวรรค์แกล้ง
ดารดาษด้วยสีแดงกันหมดสิ้น
แดงเจิดจ้าน้ำตาร่วงน้ำตาริน
ต้องกัดกินก้อนข้าวเคล้าน้ำตา

สำรวจความนิยมก็จมหาย
ปราสาททรายสลายลงตรงเบื้องหน้า
จะยื้อยุดก็สุดฝืนคืนกลับมา
เฒ่าชแรแก่ชราทุกข์ระทม

หมดเรี่ยวแรงจะแข็งขืนยืนไม่ไหว
แม้นเจ็บช้ำระกำใจต้องจำข่ม
ปรารถนาความรักเป็นอารมณ์
ความทุกข์ถมท่วมทับเท่าทวี

ยังร้องเรียกเพรียกหาคำว่ารัก
มิอาจหักห้ามจิตชีวิตนี้
รวมทรัพย์สินเงินทองของที่มี
มิอาจซื้อความดีมาใส่ตน

แม้นปักป้ายป่าวประกาศทั้งประเทศ
ถ้วนทุกเขตประกาศไปให้ท่วมท้น
ทั่วสถานทุกหมู่บ้านทุกตำบล
เสี้ยวความรักจากผู้คนมิกลับคืน

ใช้พระเดชดึงดันสนั่นก้อง
ไพร่ทั้งผองต้องตรมแลขมขื่น
ต้องคำสาปด้วยหอกดาบแลมีดปืน
สุดจะฝืนจิตฝืนใจให้ยอมรัก

หน้าหมา กับ หน้าหม้อ

แก้วหน้าหมา ตุลย์หน้าหม้อ ขอมีส่วน
เข้ามาร่วมขบวนขัดแข้งขา
ส่วนผสมแมงสาบสู้ยิบตา
พันธุ์อมาตยาเผด็จการ

เหวยๆไพร่พรรคเพื่อไทยในประเทศ
จะครอบครองขอบเขต ขอคัดค้าน
รีบลุกลี้ลุกลนจนลนลาน
จะร้องศาลพระภูมิของพ่อมัน

ต้องลำบากหากพรรคไพร่ได้คืนหวน
แลเห็นคุกทั้งขบวนในความฝัน
ที่หมกเม็ดกันมาสารพัน
แข้งขาสั่นจะถึงวันต้องวางวาย

ปลุกระดมปั่นกระแส พ่อแม่พี่น้อง
เหลือง -  สลิ่ม ลิ้ม ลอง มารำร่าย
ตุลย์หน้าหม้อ แก้วหน้าหมาปรากฎกาย
น้อมรับเล่ห์เพทุบาย.จากเบื้องบน

เป็นประชาธิปใตยในเงามืด
มือที่เห็น. เย็นชืดชี้นิ้วปล้น
ประเทศไทย ไพร่ฟ้า ประชาชน
คุณค่าความเป็นคนไม่เคยมี

มิอาจให้ทาสไพร่ได้อำนาจ
ประเทศชาติประชาชนคงป่นปี้
เลือกคนดี คนดี และคนดี
อมาตยา การันตี ต้องตามใจ

แก้วหน้าหมา ตุลย์หน้าหม้อ ไม่รอช้า
งัดกฎหมา อาญามารุกไล่
จะรวบรัดจัดหนักพรรคเพื่อไทย
มิยอมให้มาเป็นใหญ่ในแผ่นดิน (ของพ่อแม่มึง)

เหล่รายวัน Daily Lay

ยังอยู่ใต้ชายกระโปรงกระเทยฒ่า
ออกมาเห่ามาหอนตอนโพล้เพล้
จะปกป้องเจ้าของโรงยี่เกย์
ไอ้ลูกหมาตาเหล่กูรำคาญ

ไม่เคยรู้หน้าที่ไอ้ขี้ข้า
เขาจ้างมึงให้เป็นหมาอยู่หน้าบ้าน
คอยรุกไล่ไพรีที่รุกราน
ประจำการกินค่าจ้างจากปวงชน

มึงเป็นบ้าเสือกมาเห่าเจ้าของบ้าน
ออกอาการตาขวางกลางถนน
น้ำลายฟูเป็นฟองฝอยถ่อยเต็มทน
แล้วไล่ฟัดกัดผู้คนมิรู้ใคร

แท้ที่จริงมึงบ้าหรือว่าโง่
หรือขี้โม้แบบหมาๆน่าสงสัย
หรือแต๋วแตกตระหนกตื่นตกใจ
ใบตองแห้งไหวๆให้หวาดกลัว

ไม่รู้บุญรู้คุณเมล็ดข้าว
ทำเสียงกร้าวไล่กัดฟัดไปทั่ว
มึงรู้ไหมไหนกงจักรไหนดอกบัว
มึงก็มั่วชั่วช้าสารพัน

อ้างแต่วิกยี่เกย์ยามเก่าก่อน
จึงออดอ้อนเกาะเกี่ยวกอดกระสัน
เฝ้าหน้าโรงยี่เกย์ เหล่รายวัน
คอยป้องกันยี่เกย์เก่าเฒ่ากาลี

แก้วหน้าหมา

ความทุเรศบนใบหน้าว่าทุเรศ
หรือเป็นเหตุให้ใจจิตคิดการชั่ว
ความเลวทรามต่ำช้ามากับตัว
เหมือนจิตมืดใจมัวมาแต่เยาว์

มึงเกิดมาอาภัพอัปลักษณ์
ไม่รู้จักทางธรรมเพราะกรรมเก่า
ยังงมงายขายตัวด้วยมัวเมา
ล้วนกิเลสรุมเร้าแผดเผาใจ

ฤาผีห่าซาตานมารมาสิง
หรือแท้จริงมึงทั้งเลวทั้งเหลวไหล
ความระยำที่มึงทำกับเมืองไทย
มาจากไหนหากมิใช่ในสันดาน

ไม่รู้บุญรู้บาปใจหยาบช้า
ยังลุ่มหลงระเริงร่าระริกร่าน
มึงเต็มใจอยู่ภายใต้อุ้งตีนมาร
ยังเกาะกุมเผด็จการไอ้ห่ากิน

มึงเกิดมาอาภัพอัปภาคย์
ให้ความเลวฉุดลากลงปลายลิ้น
แสวงหาแต่อาจมเป็นอาจิน
จนชาชินความชั่วร้ายและเลวทราม

ทำทุเรศทุกท่าเลวกว่า เ หี้ ย
หน้าตัวเมียมึงเลียใครไม่ต้องถาม
เหลือแต่ซากกากกระพี้ความดีงาม
เป็นนิยามแก้วหน้าหมาที่หมาเมิน

..............................

ขออภัยหมาทุกตัวในโลกที่ข้าพเจ้าล่วงเกิน

อยากได้เกียรติเขาไม่ให้มึงก็โกรธ

1) ไม่ให้เกียรติแล้วมาโกรธโคตรทุเรศ
มึงเป็นใครไอ้เปรตเศษตะหาน
เพราะไร้เกียรติก็บ่นบ้าด่าประจาน
มึงรุกรานเขาก็ไล่สิไอ้ทุย

2) คนไร้เกียรติแต่ตะกายอยากได้เกียรติ
ทำขึ้งเครียดเพราะความเป็นคนชุ่ย
อ้างกฎหมาย รึกฎหมามึงอย่าคุย
ขอขากถุย! สักร้อยหนใส่คนเลว

3) ไม่ให้เกียรติกูไม่ให้เพราะไม่สม
เกียรติมึงล่มจมร่วงลงก้นเหว
มึงก็แค่เศษๆของทองคำเปลว
เกาะสะเอวอีตุ๊ดเฒ่าโผล่เข้ามา

4) มึงเป็นใครอยากได้เกียรติ เชียท! ไอ้กล้วย
ประเทศซวยเพราะมึงเสือกเสนอหน้า
ดูทุเรศทุรังทั้งสองตา
ใครเขาให้ราคาคนอย่างมึง

5) เกียรติกูมีกูไม่ให้ มีไรป่าว?
แค่มีดาวบนบ่าอย่าทะลึ่ง
สำรากอย่างกระบือเสียงอื้ออึง
ทำหน้าตึงตาเหล่ กูรำคาญ!

.....................................

อ่านไปเรื่อยๆนะครับ
อ่านจบ 5 แล้ววนกลับไปอ่าน 1
อ่านไปเรื่อยๆ ด่ามันไปเรื่อยๆ
ช่วยกันอ่านซักร้อยคนพันคน
เดี๋ยวมันคงเฉาตาย

?!?!?!?!?!?!?!?!?!?!

ขยายความตามบทบีบบังคับ
ต้องคำนับนบน้อมยอมกราบไหว้
มึงจำต้องยินยอมต้องพร้อมใจ
สัญชาติไพร่เกิดในถิ่นไทยงาม

กี่บรรทัดกี่บทเพื่อกดขี่
ด้วยสิทธิ เสียง เสรี นี้ต้องห้าม
เพื่อไพร่ฟ้าหน้าดำต้องทำตาม
สร้างนิยาม จงรัก จงภักดี

ขยายความตามบทเพื่อกดข่ม
ให้บรรลุอารมณ์ระริกระรี้
เสี้ยวความสุขของไพร่เคยได้มี
ถูกกระทำย่ำยีอย่างเลือดเย็น

กี่บทบาทกี่มาตราเขียนมาเถิด
หวังก่อเกิดกากความรักจักได้เห็น
บีบหัวใจไพร่ยิ่งช้ำยิ่งลำเค็ญ
รอเลือดสาดซ่านกระเซ็นจึ่งเป็นไท

ที่มีหมายมัดคอก็ไม่สม
ต้องเพิ่มบทกดข่ม ข้า ทาส ไพร่
ทั้งหู ตา จมูก ปาก ลิ้น กาย ใจ
ต้องกดไว้ อย่าได้รับ อย่าได้รู้

ปรัชญาเมธีแลขี้ครอก
ต่างสำรอกร้องเล่นเป็นลูกคู่
ข้า ทาส ไพร่ ไร้ดวงตามาแลดู
สร้างเล่ห์กลเหลี่ยมคู คุ้มกบาล

ความจงรักภักดีที่พึงได้
มาจากใจ มิใช่ หรือคะท่าน?
ความรักจากปากพล่ามตามสันดาน
เพียงอ้อยตาลหวานลิ้นแล้วสิ้นลง

ขยายความตามบทบีบบังคับ
ให้ยอมรับว่าสวรรค์นั้นสูงส่ง
ธรรมชาติมิอาจฝืนให้ยืนยง
ยามปลิดปลงตายไป ไพร่ไชโย!

Speech of King John before the gathering barons.

(((((King John)))))
I did not make myself king.
God did.
King by Devine Right.
Now you come to me with this document seeking to limit the authority given to me by God.

(((((Barons))))) Sire, you give your word!

(((((King John))))) No.

(((((Barons)))))
Sire, you give us our words, Sire!
Did I command you to speak, sir?
(((((Barons)))))
Sire, we look to you!

(((((King John))))) Look to your estates, instead.

(((((King John)))))
You are fortune that I am in a merciful mood.
But as for Robin Longstride, that mason's son.
For the crime of the and incitement to cause unrest,
who pretended to be a knight of the realm,
a crime punishable by death,
I declare him, from this day forth, to be an outlaw!

To be hunted all the days of his life until his corpse, unburied, is carrion for foxes and crows.

Speech of Robin Longstride in front of King John

If you're trying to build for future,
You must set your foundation strong

The law of this land enslave people to it's king
a king who demands loyalty but offers nothing in return

I have march from France to Palestine and back
And I know in Tyranny lies only failure.

You build the country like you build the cathedral, from the ground up.
Empower every man and you will gain strength.

If your Majesty were to offer justice, justice in the form of a charter of liberties,
allowing every man to forage for his hearth, to be safe from conviction without cause
or prison without charge, to work, eat and live on the sweat of his own brow
and be as marry as he can.. then that king would be great.

Not only would he receive the loyalty of his people, but their love, as well.

What we would ask, Your Majesty, is Liberty.
Liberty by law.

Crappy Crap!

Crappy Crap

C'mon ปรอง C'mon ดอง กันดีไหม
Hurry up ไวไว อย่าได้ช้า
เป็น Road Map E-แอบ เจรจา
ไปปรึกษา หา Way อยู่หลายวัน

ผู้ยิ่งเล็ก ผู้ยิ่งใหญ่ ให้ Credit
ร่วมเสนอความคิด แล Vision
Torlae Land, England, American
ร่วมสร้างสรรค์ To dream, what to do

ฝ่าย Hi So ไฮเซ็ง เล็งผลเลิศ
Reconcile จะบังเกิด กันสุดหรู
ส่ง Signal นิ้งหน่อง ของแม่ปู
ให้ลูกออกจากรู มา Unite

Walk straight สิลูก อย่าล่อกแล่ก
อย่า Zigzag, Side way เดินเฉไฉ
ลูกย้อนถาม Hey You! เดินอย่างไร
You เดินได้ ก็สอน I ให้ลอกเลียน

แม่ปูว้าก Bull shit! Idiot นัก
มานั่งพัก Watch me out เจ้าหัวเกรี๋ยน
You know who ไม่รู้หรือ คือยอดเซียน
จงพากเพียร Practice และอดทน

แล้วแม่ปู เดิน Side Way เซ แซด แซด
ลูกร้องถาม What's that? ทำหน้าย่น
แม่ปูร้อง Hell No! โอ้ อับจน
ฉันแค่บ่น Sorry Son, ฉันเสียใจ...นะจ๊ะ

Hey You!
ใยไม่ดูคนไทยเดี้ยงกันถ้วนหน้า
แล้วยังอยู่ Bullshit ผิดเวลา
Agenda คืออะไร I ชักงง

Reconcile ภายใต้ คำตอแหล
เพราะ Nowhere to go โง่ และ หลง
SOE มีคำถามความมั่นคง
แล้วตกลงเรื่องของ You หรือ ของ I

Protesters แปลงเป็น Terrorists
Oh! Damn You. Bullshit ช่างคิดได้
อีกทั้ง Red Warrior เออ! ทำไป
ให้ตีไข่ ใส่ Color เพ้อให้พอ

ก็คอยดู เพราะ You Cruel สร้างความแค้น
Torlae Land ร้อนจนเลือดเดือดแล้วหนอ
Destiny ที่เราเฝ้าคอยรอ
You ยอมหักไม่ยอมงอ ก็เตรียมตัว

จากวันนั้น วันที่ You. Coup D'etat
Conspired โดยนายหน้า คนมันชั่ว
หลง Power เพ้อบ้า ตามืดมัว
คิดว่า Sure แต่ความชังยังยืดยาว

สิทธิ-เสรี Freedom ปลอมมาให้
ธรรมนูญ Under Guided. I ปวดร้าว
แล้วยังมา ยึกยัก F_ck Around.
I กินข้าว ไม่ใช่ควาย I เป็นคน

.....................

Democrat เคลือบสีที่ฟอกย้อม
อีก Freedom ก็ของปลอมช่างน่าขัน
Liberty เขาก็มีของแท้กัน
แต่บ้านฉัน นั่นของแท้ Torlae Land

Human Rights ไม่ต้องมีจะดีกว่า
เพราะ Hidden Agenda , Important!
Committee ก็มั่วได้ ไปแกนแกน
Governance. So bad ฉัน Sad จัง

Parliament เหม็นคาวเรื่องฉาวโฉ่
ทั้ง Hi So, Lo So ทำโง่งั่ง
Minister, Senator เรอเสียงดัง
อยากจะนั่ง NGV ให้ปรีดา

อยากจะได้ 3G ไม่มีหรอก
จะต้อง Blocked web site ไห้โหยหา
TV News, TV Old โอ้ขวัญตา
มาร่วม Propaganda บ้าหอบฟาง

Rule of Law ขอขีดเส้น แล้วเว้นวรรค
ตราชั่งหนัก One Way เป๋เอียงข้าง
เพระ Justice ไม่เคยคิดอยู่ตรงกลาง
He ลากบ้าง She ลากบ้าง ช่างปะไร

Dictator เจอกับ REDs เริ่มเข็ดเขี้ยว
ชักเล่นเสียว ซู่ซ่า มา Surprised
อยากจะปรอง อยากจะดอง Reconcile
ผู้ยิ่งใหญ่ ยังไม่ Care ช่าง.........มัน

ประวัติศาสตร์

ประวัติศาสตร์ปิดตาเขียนความขื่นขม
บนทึกบนเปลือกตมความงมโง่
จารจารึกตามบัญชาจากเดโช
แห่งกรุงไกรใหญ่โตโสเภณี

สิ่งที่เกิดที่เป็นเป็นอย่างหนึ่ง
ที่เขียนถึงบอกกันอย่างนั้นอย่างนี้
แล้วขัดเกลากระทงความงดงามดี
จึงชวนชี้ว่าชำระประวัติไทย

เลือกขีดฆ่าหาข้อผิดข้อบกพร่อง
ให้ถูกต้องนั้นจึงจัดบรรทัดใหม่
ที่ถูกต้องนั้นตามความถูกใจ
ที่อ่านเรียนเขียนไปไม่เหมือนจริง

ประวัติศาสตร์เล่มสองต้องกล้าเขียน
เป็นบทเรียนเรื่องใหม่ในทุกสิ่ง
เปิดเส้นทางสายใหม่ให้อ้างอิง
เพื่อทัดทานท้วงติงเรื่องโบราณ

แมงสาปกับตะกวด

แมงสาบส่งสายตามาชวนชัก
ช่อกุหลาบแห่งรักมามอบให้
ประดับหางสีแดงสีแห่งไฟ
ตะกวดห้อยกลอยใจมะพ่อมา

ครั้นแมงสาบทั้งฝูงจูงตะกวด
ถ่ายรูปโชว์จำอวดระเริงร่า
แล้วหมั้นหมายขายวิญญาณเข้าวิวาห์
เซ็นต์สัญญาแบ่งสมบัติแห่งรัฐไทย

ทั้งแมงสาบแลตะกวดที่ท้องกิ่ว
เกิดความหิวก็โหยหามายาไส้
ต่างคิดแผนก่อการอันจัญไร
ช่วงชิงความเป็นใหญ่อยู่ในรัง

นี่ของกูนั่นของมึงอย่าพึ่งโกรธ
มากล่าวโทษอย่างไรโถ..ไอ้งั่ง
เริ่มด่าทอทุ่มเถียงส่งเสียงดัง
ความขัดแย้งแย่งกันแม้ที่ยืน

เมื่อยามรักผักต้มขมว่าหวาน
แม้นอ้อยตาลว่าขมก็ชมชื่น
ฟ้าสว่างกลางวันว่ากลางคืน
แค่เตาฟืนก่อไฟก็ไม่แคร์

เคยกอดรัดฟัดเหวี่ยงยืนเคียงคู่
สบตาจ้องมองดูดั่งรักแท้
เพลาผ่านเพียงวันกลับผันแปร
โอละแม่โอละพ่อไม่ง้องอน

ประกายเพชร

ความละโมบโลภล้นจนเกินห้าม
ใจต่ำทรามตามมารที่มักได้
ไม่รู้เห็นว่าจะเป็นของของใคร
จะอย่างไรขอเพียงให้ได้ครอบครอง

ยิ่งสูงส่งเสียดฟ้ายิ่งฟุ้งเฟ้อ
หลงละเมออำนาจอันมัวหมอง
มิหักห้ามตามแต่ใจไม่ไตร่ตรอง
มิใส่ใจใครจะมองเห็นมลทิน

ความละโมบโลภล้นจนเกินแก้
หลงไล่ตามความสุขแท้สลายสิ้น
แม้นเสียงคนก่นด่าทั้งแผ่นดิน
ก็มิอาจยลยินด้วยชินชา

ประกายเพชรเก็จแก้วประกายแสง
ได้สำแดงคนบาปใจหยาบช้า
ให้โลกรู้โลกดูได้เต็มตา
ได้รู้ว่านางฟ้าหรือซาตาน

The Big Bright Blue Diamond

สีน้ำเงินงามระยับระเริงร่าน
ทิพย์วิมานแห่งเทพไท้ไม่งามสม
ประกายแสงสอดเคล้าเร้าอารมณ์
เกินจะข่มแล้วใจไม่เว้นวาง

มันยากนักยากหนากว่าสิ่งไหน
หากจะให้คืนเพชรอันพราวพร่าง
สีน้ำเงินสดใสในมือนาง
แสงสุกใสส่องสว่างวะวับวาม

เมื่อเพชรอยู่ในมือนางถือไว้
นางยิ่งหวงดั่งดวงใจไม่หักห้าม
เฝ้าชื่นชมเชยสุขทุกโมงยาม
กิเลสกามก่อเกิดเพริศพรรณราย

หลายชีวิตสังเวยประกายแสง
ความร้อนแรงรัดรึงถึงเลวร้าย
เพชฌฆาตสาดแสงส่องประกาย
เป็นแสงแห่งความตายตราบนิรันดร

เจ้าของหวงทวงถามร้องตามหา
แม้นรู้ว่านางครองไว้ไม่ถ่ายถอน
กิเลสโลภโลมไล้ดั่งไฟฟอน
ปรารถนาอาวรณ์และอาลัย

มิอาจถามตามที่เห็นเป็นเพชรนั้น
นางสรวมใส่ในวันที่สดใส
สีน้ำเงินงามระยับงามจับใจ
เพชรนั้นมาจากไหน นะแม่นาง

หยาดเพชร

หยาดเพชร - Unter - 10-16-2010 11:27 PM

เพียงหยาดเพชรเก็จแก้วประกายแสง
เกิดนิยามความเปลี่ยนแปลงไปทั้งสิ้น
เสียงฟ้าลั่นสั่นสะเทือนทั้งแผ่นดิน
สะท้านทั่วทุกถิ่นทุกข์ระทม

ประกายแสงแรงจรัสบรรเจิดจ้า
บรรลุกาลเวลาอันขื่นขม
มีเพียงหนึ่งเทพไท้ได้ชื่นชม
ประกายเพชรพร่างพรมพริ้งเพริศพราว

ประกายตาท้าทายประกายเพชร
จึ่งสำเร็จสุขสมอารมณ์ฉาว
ได้ดื่มด่ำดอมดมดังชมดาว
เป็นเกล็ดแก้วแวววาววะวับวาม

ประกายแสงสาดส่องเริ่มหมองหม่น
วิญญูชนขึ้งเคียดแลเหยียดหยาม
ด้วยรังเกียจก้อนเก็จเพชรน้ำงาม
ที่สร้างความต่ำทรามสู่สังคม

เกิดประกายเกรี้ยวโกรธถึงวิกฤต
อิทธิฤทธิ์ละเลงเลือดหลายร่างล้ม
ชีวิตพรากวิญญาณจากปิดเงื่อนปม
ความระทมทุกเทวษจากอธรรม

ประกายหม่นเศร้าหมองยามต้องแสง
แปรเป็นเลือดสีแดงดูเลิศล้ำ
กิเลสโลภกำเริบด้วยกงกรรม
ยังหมกมุ่นความมืดดำในสันดาน

ประกายแสงแดงเลือดเหมือนร่ำไห้
บันดาลทุกข์มหันตภัยมหาศาล
ต้องคำสาปตราบทุกทิวาวาร
เสียงก่นว่าด่าประจานไม่เจ็บอาย

ประกายเพชรเก็จแก้วบรรเจิดจ้า
เผาแผ่นดินแผ่นฟ้ากว่าสลาย
เผาเรือนร่างทุรชนจนวอดวาย
ตำนานเพชรเม็ดสุดท้ายในมือโจร

Commoner

Pauper suits you all

Nothing I can give you more

Your faith to be served, not to be free

You’ll serve no one but only me

Commoner, there you are

You’ll never reach the nearest star

Your lives are grow well in my land

Your destinies are in my hand

Freedom, shit! It’s just a word

It’s nothing worth but just absurd

Equality, for me is an idiot

They’re mean nothing but fucking bullshit

This is my land, you have to know

You must kneel down, bow your head low

The craps you’ve asked, I just can’t give

Must be obliged, I’d let you live

ความเงียบ

ความเงียบงันสนั่นก้องใต้ท้องฟ้า
พสุธาสั่นสะท้านสะเทื้อนเสียง
ความเงียบงันลั่นดังทั่ววังเวียง
ฟ้าพอเพียงเหนือพื้นพสุธา


ความเงียบงันสนั่นก้องทั่วท้องน้ำ
จะเก็บงำจำไว้ไปชาติหน้า
ความเงียบงันสั่นไหวในธารา
เสื่อมศรัทราทั่วถิ่นแผ่นดินดำ


ความเงียบงันสนั่นก้องทั่วท้องทุ่ง
ความเจ็บปวดปรงปรุงประกาศย้ำ
ความเงียบงันครั่นครื้นความทรงจำ
เก็บความทุกข์ถูกกระทำช้ำเกินทน


ความเงียบงันสนั่นก้องทั่วท้องฟ้า
ที่สั่งฆ่า ฆ่าไป ก็ไร้ผล
ก่อเกิดนับไม่ถ้วนจำนวนคน
เสรีชนตาสว่างแลซาบซึ้ง……..

เฮ้ย! ไพร่

เฮ้ย! ไพร่
อธิปไตยมีไว้ให้พวกข้า
ผู้ปกครองป้องเมืองเนิ่นนานมา
เหล่าเสนาอำมาตย์แลผู้ดี


เฮ้ย! ไพร่
ผืนแผ่นดินอยู่ได้จวบวันนี้
เพราะอำนาจวาสนาบารมี
เป็นศักดิ์ศรีแห่งสยามนามประเทือง


เฮ้ย! ไพร่
ทรัพย์เพียงพอยาไส้สลึงเฟื้อง
สร้างถนนหนทางสร้างบ้านเมือง
ให้รุ่งเรืองเลิศหรูอลังการ


เฮ้ย! ไพร่
ต้องรับใช้ไปรับเกณฑ์เป็นทหาร
ถวายชีวีพลีสู้ผู้รุกราน
พญามารแลอำมาตย์คือชาติไทย

ประชาธิปไตย.....คำตอบจากสวรรค์

ความมืดมนอนธกาลไม่ผ่านพ้น
ค่าของความเป็นคนยังหล่นหาย
เสรีภาพแห่งปัญญาถูกท้าทาย
เสรีชนบนความหมายต่างมุมมอง

อันอำนาจอธิปไตยให้ทวยราษฎร์
ป่าวประกาศปลอบใจไพร่ทั้งผอง
เป็นประชาธิปไตยในครรลอง
จะปกครองแผ่นดินไทยให้เป็นธรรม

อ้างสามเสาเอาหลักการมาก่อร่าง
นิติบัญญัติ จัดวางไว้น่าขำ
เอาเลือกตั้ง ลากตั้ง มานั่งยำ
สร้างรอยดำรอยด่างไว้ในสภา

บริหารก็ต้องให้อยู่ในกรอบ
เราต้องชอบเป็นคำตอบจากฟากฟ้า
เป็นนายกจะอยู่ได้ ในสายตา
รับสนองบัญชาจากซาตาน

ยุติธรรมกำหนดไว้ให้อำนาจ
เพื่อแยกขาดประชาชนพ้นจากศาล
แยกองค์กรปริศนาตุลาการ
อยู่ในอุ้งมือมารแต่นานมา

แบบไทยๆ ประชาธิปไตย ได้เพียงชื่อ
ต่างยึดถือเหนี่ยวรั้งดั่งใบ้บ้า
เป็นอำนาจอธิปไตยไร้ราคา
เป็นประชาธิปไตยแต่พอเพียง

เมื่อกฎหมายหมายกดมาก่อนเก่า
จะยึดเสาหลักใดไร้สิทธิเสียง
ไพร่กู่ร้องก้องดังรอบวังเวียง
มิคู่ควรคู่เคียงกับคนจน

กัมปนาทปังปังเสียงปืนลั่น
เป็นคำตอบจากสวรรค์อันเปี่ยมล้น
ด้วยเมตา กรุณา ประชาชน
ความหลุดพ้น มอบแด่ไพร่ ใต้ฝ่าตีน

"สร้างภาพ"

ผู้รับเหมาขนมาสักห้าร้อย
แล้วค่อยๆ "สร้างภาพ" ให้เพริศพริ้ง
เพื่ออำพรางอย่างไหนปลอมอย่างไหนจริง
ทุกๆสิ่งเสกสรรปั้นเรื่องราว

ผู้รับเหมาขนมาอีกห้าหมื่น
สร้างภาพใหม่ให้กลืนกินความฉาว
ค่อยอำพรางความบัดสีราคีคาว
สร้างเป็นดาวดวงใหญ่ให้ลอยฟ้า

ผู้รับเหมาขนมาอีกห้าแสน
ทั่วดินแดนระดมสร้างกลางเวหา
คงกระพันวันเดือนผ่านกาลเวลา
ภาพมายาติดตาติดตรึงใจ

ผู้รับเหมาขนมาอีกห้าล้าน
ภาพปลิวว่อนจักรวาลสะท้านไหว
สิ้นถ้อยคำตำหนิติติงใด
ภาพสมบูรณ์สดใสในมายา

Perfect! More than Perfect! Too Perfect!

ก็เอาเถอะ

• นี่ก็รูป นั่นก็รูป โน่นก็รูป
• ต้องจุดธูปจุดเทียนถวายทั่น
• ต้องอวยชัยให้ยืนยงคงกระพัน
• อมตะนิรันดรเป็นอัตตา
• 
  
• นี่ก็ป้าย นั่นก็ป้าย โน่นก็ป้าย
• สื่อความหมายมุ่งมาดปรารถนา
• ที่เคารพนบนอบเนิ่นนานมา
• สักการบูชากว่าสิ่งใด
• 
  
• นี่ก็ภาพ นั่นก็ภาพ โน่นก็ภาพ
• ให้รับทราบ นี่ต้องกราบ นั่นต้องไหว้
• จงค้อมหัวค้อมตัวแลค้อมใจ
• มายาภาพฉาบไว้อย่าได้เลือน
• 
  
• นี่ก็เสียงนั่นก็เสียง
• ถ้อยจำเรียงวาจาหาใดเหมือน
• สารพันตลอดวันตลอดเดือน
• ที่ย้ำเตือนต้องทำดีมีศีลธรรม
• 
  
• นี่ก็รัก นั่นก็รัก โน่นก็รัก
• เห็นประจักษ์แจ้งใจให้สุขล้ำ
• ช่วยผัดผ่อนร้อนคลายหายระกำ
• เบื้องหลังม่านสีดำเหนือแดนดิน
• 
  
• นี่ก็โปรดนั่นก็โปรดโน่นก็โปรด
• มิเคยแกล้งกล่าวโทษผู้ใดสิ้น
• มีมหาเมตตากว่าพรหม อินทร์
• ไร้มลทินแม้เพียงเถ้าธุลี
• 
  
• ปวงมหาประชาชนบนโลกหล้า
• เทพยดาพร้อมใจในวันนี้
• ใต้พิภพบาดาลสดุดี
• อย่าให้มีผองภัยมาแผ้วพาน
• 
  
• อายุยั่งยืนยงอสงไขย
• มหาทรัพย์นับได้หลายโกฏิล้าน
• สิ่งประสงค์จงสมหวังดั่งบันดาล
• ครองสมบัติพัสถานตลอดกาลนานเทอญ....สาธุ