“วิชากู”

๏มีเพื่อนนักวิชาการผ่านมาเยี่ยม
ความรู้เทียมเท่าฟ้านภาใส
ผู้ปราดเปรื่องปัญญามากจากแดนไกล
มหาลัยต่างยกยอว่ายอดคน

๏แต่หลงผิดติดในชื่อแถมดื้อรั้น
อุดมการณ์แสนสั้นนั้นสับสน
ล้นระดับที่เรียกว่าปัญญาชน
ได้ผ่านพ้นวิกฤตการณ์มานานปี

๏"วิชา" ใหม่ได้ฟังเพื่อนสั่งสอน
แต่กาลก่อนไม่เคยเห็นเป็นเช่นนี้
ความหลงใหลในศรัทธาบารมี
เป็นเสาหลักแลศักดิ์ศรีแห่งสังคม

๏เป็น"วิชา" แก้ความถูกให้เป็นผิด
เติมความคิดลงไปให้เหมาะสม
ความถูกต้องที่ทั้งผองชนชื่นชม
ต้องเลิกล้มรวนไปในพริบตา

๏เป็น"วิชา" แก้ความผิดให้เป็นถูก
ที่เพาะปลูกลงไปในเนื้อหา
ความถูกต้อง เติบโตขึ้นทันตา
ให้เห็นว่านั่นแลถูก ที่ปลูกไว้

๏เป็น"วิชา" บ้าใบ้ให้คนหลง
ให้ศิษย์งง ง่วงงุน ต้องคุณไสย
เป็นสีขาว เทา ดำ ได้ดั่งใจ
สำเร็จไปเป็นทาสไพร่ในแผ่นดิน

๏เป็น"วิชา" ปกป้องเหล่าผองเพื่อน
เป็นเสมือนเกราะแก้วกำบังสิ้น
มิตรสหาย บริสุทธิ์ดุจองค์อินทร์
รอยมลทินไม่แต้มติดสักนิดเดียว

๏เป็น"วิชา" ช่วยเหลือเพื่อเพื่อนพ้อง
เพราะเพื่อนต้ององอาจฉลาดเฉลียว
เพื่อนจะผิดได้อย่างไรไม่ได้เชียว
จะแก้เกี้ยวกู้หน้าไปไม่อับจน

๏เป็น "วิชา" แก้ตัวมั่วไปได้
มาท่าไหนไปทุกท่าน่าฉงน
จะแก้ผ้าเอาหน้ารอดร่านทุรน
ความหน้าด้านหน้าทน ไร้เทียมทาน

๏เพียงได้ฟัง ยังอดสู ดูบัดสี
"วิชา" นี้ ที่สดับฟังขับขาน
จากปากคำของ “นักวิชาการ”
ใส่วิญญาณผีห่า “วิชากู”