วิบากแห่งสังคมบ้า
ปรารถนาอำนาจอันใหญ่ยิ่ง
ละเลยสิ้น ความผิด-ถูก-เท็จ-จริง
ด้วยอารมณ์จึงถ่มทิ้งยุติธรรม
เอาชนะเพียงคน จึ่งปล้นประเทศ
อ้างสาเหตุความฉิบหายจะกรายกล้ำ
คัดเลือกมาล้วนคนบ้า ร้าย ระยำ
พาตกต่ำทำอย่างไรก็ไม่ฟื้น
ความดึงดื้อถือดีว่ามีฤทธิ์
จึงดื้อทำดื้อคิดและแค่นฝืน
ตุลาการเหลวไหลไปกอดปืน
พกอาญามาข่มขืนประชาชน
วิบากแห่งสังคมบ้า
ปรารถนาราคะฤามากล้น
กระทำไป มิได้เห็นความเป็นคน
ราคาของคนจนจึงถูกลง
วิบากแห่งสังคมบ้า
ใช้วาจาพาใจจิตให้คิดหลง
วาทกรรมนำชาติดูอาจอง
เขาสร้างความมั่นคงด้วยน้ำลาย
กับพวกมึงไม้อ่อนออมชอมช่วย
แม้นเคราะห์หามยามซวยก็ไม่สาย
มึงเริ่มคิดบิดลิ้นก็สิ้นชาย
จงอุ้มกอดกันให้ตายไปข้างนึง
กับพวกกูไม้แข็งโทษแรงเหลือ
ทั้งตายเจ็บกันเป็นเบือกูซาบซึ้ง
ติดคุกกี่ร้อยคนบ่นอื้ออึง
จะตราตรึงติดใจไปชั่วกาล
วิบากแห่งสังคมบ้า
ใช้ปืนจริงไล่ยิง ไล่ฆ่า เหวยทหาร
ญาติผู้ใหญ่มึงอยู่ไปอีกไม่นาน
กูสั่งลูกสั่งหลานประจานมึง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น