เมื่อความคิดติดชนักปักไว้แน่น
ทั่วดินแดนตอแหลที่ควายหลง
ความคลุ้มคลั่งทั้งชีวิตไม่ปลิดปลง
ว่าอยู่ยั้งยืนยงอีกยาวนาน
เมื่อความรักปักกิเลสอันร้อนเร่า
กลางความเขลาความบ้าน่าสงสาร
เกิดความกลุ้มเกาะกุมตลอดกาล
เป็นภาพจินตนาการว่า กูดี
โลกทั้งโลกล่วงรู้ความลวงหลอก
เมื่อเปลือกนอกผุพังไปไร้ราศี
ที่หลอกหลอน-สอน-สั่ง ทั้งชีวี
ก็แค่ผีห่มผ้าเหลืองมาร่ายรำ
เวลาผ่านกาลผันถึงวันหน้า
เวทนาทุกข์บาปจะสาปซ้ำ
ก็เก็บไว้ให้พอที่ก่อกรรม
เรื่องทั้งหมดจะจดจำไว้ในใจ
เมื่อความรักหักหลบพบรักใหม่
เพราะเปิดตาเปิดใจให้สว่าง
ความรักเก่ายังเกาะไว้ไม่ปล่อยวาง
แล้วขุดล่อหลุมพรางสร้างนิยาย
ว่าแสนดี ล้านดี เป็นที่สุด
เกินมนุษย์ ปุถุชนคนทั้งหลาย
ยิ่งกว่าเทพ เทวดาปรากฏกาย
ซ่อนความเลวความร้ายใต้ผ้าคลุม
ยังละเมอเพ้ออยู่ว่ากูแน่
แดนตอแหลรุนแรงแลร้อนรุ่ม
รับไม่ได้ใครเดินหน้ามาชุมนุม
ต้องไล่ขับจับกุมจนฆ่าแกง
ก็ได้รู้ได้เห็นเป็นประจักษ์
ว่าความรักกลลวงเพียงลมแล้ง
มิรู้หรือสีเลือดก็สีแดง
คอยติดตามความเปลี่ยนแปลงกันต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น