ค้นหาบล็อกนี้

วันศุกร์ที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ได้เวลาเฉลิมฉลอง

เฉลิมฉลองให้กึกก้องกันทั่วหล้า
จากพื้นดินจรดฟ้านภาพร่าง
ประกาศเกียรติขจรไกลความไร้ยาง
แอบอำพรางด้วยแพรพรรณอันวับวาม

เฉลิมฉลองให้ก้องกึกพิลึกโลก
ห่มคลุมความวิปโยคแลหยันหยาม
เป็นภูตผีที่เร้นกายใต้ความงาม
ซ่อนใจทรามต่ำช้าด้วยชำนาญ

เฉลิมฉลองให้ก้องหล้านภากาศ
วิปลาสอันลือเลื่องระเริงร่าน
สรรพชีวิตน้อยใหญ่ในจักรวาล
สนุกสนานสนิทสนมสามัคคี

เฉลิมฉลองแลชมชื่นในความชั่ว
ความหวาดกลัวเกลียดชังดังอึงมี่
เพียงประสงค์ให้จงรักแลภักดี
พรากชีวีไพร่ฟ้าประชาชน

เฉลิมฉลองร้องรำระบำฟ้อน
เสวยสุขใต้คำสอนอันเปี่ยมล้น
แผ่บุญญาธิการอันพิกล
สร้างกุศลบนกองเลือดแลน้ำตา

เฉลิมฉลองอันฉาบฉวยด้วยกิเลส
คลุมประเทศด้วยละครสอนสั่งว่า
ประเทศเรา ต้องฉลอง ต้องบูชา
เทวดาผู้เมตตาจักไม่ตาย..............นะ.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น