สะอื้นไห้ในอกอันแห้งเหี่ยว
อยู่คนเดียวดักดานนานหนักหนา
แต่หนุ่มหล่อต่อจนเก่าเฒ่าชรา
คนซาบซึ้งศรัทรามาเนิ่นนาน
ถึงวันนี้แม้นยังมีที่หลงไหล
รักด้วยจิตด้วยใจไม่ต่อต้าน
เพียงเพื่อนฝูงที่ลากจูงแลเจือจาน
เหล่าตะหานแลตะเ หี้ ย เลียกระโปรง
คนหมู่มากอยากขับไล่ไปให้พ้น
ซ้ำบางคนคงอยากให้ไปตายโหง
เออหนอเราก็แก่เฒ่าจวนเข้าโลง
ยังคดโกงด้วยเล่ห์กลกิเลสแรง
สะอื้นไห้ในอกอันเหี่ยวเฉา
โอ้อกเราก็โรยราพาเหี่ยวแห้ง
เกิดเหมือนมดเหมือนปลวก "พวกเสื้อแดง"
มาทิ่มแทงทำให้ไร้หนทาง
ทุ่มเทไปให้ชนะจะบังคับ
แล้วก็จับจองจำทำลายล้าง
ให้สูญสิ้นทั่วถิ่นไทยไม่ละวาง
ให้ได้เห็นเป็นแบบอย่างอันแยบยล
สะอื้นไห้ในอกอันเหี่ยวแห้ง
ทุกหนทางล้างสีแดงมิได้ผล
ยินเสียงก่นคนชิงชังชักกังวล
จะต่อต้านจะทานทนอีกเท่าไร
สะอื้นไห้ในสำเนียงแหบๆ
มันเจ็บแปลบแสบทรวงจนแสบไส้
ยมบาลเจ้าขาอย่าร้อนใจ
ขอยี่เกย์โรงใหญ่ให้อีกที
Unter
ตอบลบพุธ, 06/08/2011 - 16:58
โอ้อกเหี่ยวเสียวไส้ไม่อยากคิด
ต้องวิตกจริตจนหัวขาว
ยังวาดหวังว่าจะอยู่อย่างยืดยาว
อยากเป็นดาวพราวพร่างกลางนภา
จะนอนหลับกลับกลุุ้มใจกลัวไม่ตื่น
ต้องแหกตาทั้งคืนยืนผวา
ทุกนาทีนั่งนับจับเวลา
วันผ่านมาคืนผ่านไปใจระทม
ยังเฝ้ารอราชรถมาปลดปล่อย
ยังเฝ้าคอยมองกิ่งใบใต้ต้นส้ม
คงจะหล่นลงใส่ให้เชยชม
ภาวนาว่าลมจะเร่งเร้า
รอคืนวันผันผ่านนานหนักหนา
ความชราไม่เคยรอเศร้าหนอเศร้า
ได้เวลาท้องฟ้าทาสีเทา
บ้านสี่เสาสั่นสะท้านวิมานพัง