สีน้ำเงินงามระยับระเริงร่าน
ทิพย์วิมานแห่งเทพไท้ไม่งามสม
ประกายแสงสอดเคล้าเร้าอารมณ์
เกินจะข่มแล้วใจไม่เว้นวาง
มันยากนักยากหนากว่าสิ่งไหน
หากจะให้คืนเพชรอันพราวพร่าง
สีน้ำเงินสดใสในมือนาง
แสงสุกใสส่องสว่างวะวับวาม
เมื่อเพชรอยู่ในมือนางถือไว้
นางยิ่งหวงดั่งดวงใจไม่หักห้าม
เฝ้าชื่นชมเชยสุขทุกโมงยาม
กิเลสกามก่อเกิดเพริศพรรณราย
หลายชีวิตสังเวยประกายแสง
ความร้อนแรงรัดรึงถึงเลวร้าย
เพชฌฆาตสาดแสงส่องประกาย
เป็นแสงแห่งความตายตราบนิรันดร
เจ้าของหวงทวงถามร้องตามหา
แม้นรู้ว่านางครองไว้ไม่ถ่ายถอน
กิเลสโลภโลมไล้ดั่งไฟฟอน
ปรารถนาอาวรณ์และอาลัย
มิอาจถามตามที่เห็นเป็นเพชรนั้น
นางสรวมใส่ในวันที่สดใส
สีน้ำเงินงามระยับงามจับใจ
เพชรนั้นมาจากไหน นะแม่นาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น