ข้าแต่ศาลพะนะท่านที่เคารพ
จงประสบสิ่งดีๆวันปีใหม่
คลาดความทุกข์แคล้วความโศกพ้นโรคภัย
ยุติธรรมนำไทให้งดงาม
ท่านสมควรสิงสถิตย์ในที่สูง
ดั่งนกยูงยืนมั่นไม่ครั่นคร้าม
เป็นสง่าสดใสในทุกยาม
โลกทั้งสามสรรเสริญเจริญพร
แต่ว่าพะนะท่านดันมาเสือก
แล้วท่านเลือกทางต่ำอันสำส่อน
ทุรยศทวยราษฎร์ทั้งนาคร
หนักแผ่นดินแห่งมารดรโดยสันดาน
อำนาจอันชอบธรรมที่กำหนด
จารจารึกรวมบทบนหลักฐาน
ทั้งจำแนกแยกหลักเกณฑ์เป็นหลักการ
ตั้งบนพานรัฐธรรมนูญราชดำเนิน
อันอำนาจอธิปไตยในประเทศ
กำหนดเขตขีดไว้ใช่ผิวเผิน
เป็นอำนาจของทาสไพร่ใช่บังเอิญ
ท่านอย่าเพลินเดินข้ามตามแต่ใจ
ข้าแต่ศาลหากท่านเสือกท่านจะเสีย
ท่านจะแลบลิ้นเลียอย่างไรไหว
บทลิเกย์-ละคอนก่อนจากไป
ท่านเห็นไหมตัวผู้ร้ายไม่ตายดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น