สร้างนิยายให้นิยามความศักดิ์สิทธิ์
ผู้ทรงฤทธิ์ฤาชามาช่วยเหลือ
อ้างบุญคุณว่าเกื้อหนุนแลจุนเจือ
ว่าทำเพื่อไพร่ฟ้ามาแสนนาน
สร้างภาพใหญ่ให้สดสวยด้วยสีสัน
มหัศจรรย์ขจรไกลแผ่ไพศาล
เป็นจอมเทพเทวามาปราบมาร
สร้างอภินิหารแห่งวิทู
ข้อกำหนดจดไว้ให้ท่องบ่น
ทุกผู้คนต้องพากเพียรต้องเรียนรู้
จากอ้อมอกพ่อแม่มาถึงครู
เดินไปสู่ประตูแห่งปัญญา
ให้ท่องจำซ้ำๆจนซาบซึ้ง
สมมุติเทพที่หนึ่งในโลกหล้า
ที่งดงามด้วยความดีมีเมตตา
ถือธงธรรมนำหน้ามาสู่เรา
กรอบความคิดคับแคบที่คุมขัง
คนที่ยังฝังใจในวันเก่า
เป็นความโง่ฤาฉลาดสุดคาดเดา
ที่รับเอาเทวดามาเดินดิน
ที่สอนสั่งกี่สิบครั้งยังซ้ำซาก
ให้ซาบซึ้งถึงรากจากปลายลิ้น
ความภักดีมีไว้ให้ดื่มกิน
บทนิยายหวานปลายลิ้นด้วยลมลวง
กราบ...................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น