๏ ถุยใส่ความชอบธรรมที่ดำดิ่ง
สังคมไทยถูกทอดทิ้งทำลายสิ้น
เสรีภาพลมโชยเริ่มโบยบิน
แล้วส่งกลิ่นประชาธิปไตยให้สยอง
๏ ถุยใส่ความชอบธรรมวัยกำดัด
เมื่อลมเพลมพัดอกกลัดหนอง
ถุยถ่มซ้ำกิจกรรมการปรองดอง
มิสำเหนียกเสียงเรียกร้องผู้ยากไร้
๏ ถุยใส่ความชอบธรรมในสำนึก
เมื่อความคิดตกผลึกจึงผลักไส
ที่-อยู่-เป็น-เห็นคนไทยมิใช่ไท
ลวงลมปากกระชากใจได้มากล้น
๏ ถุยใส่ความชอบธรรม , สมน้ำหน้า
เที่ยวเล่นหูเล่นตาหาเหตุผล
ท่ามกลางเมืองอุตริ-พิการพิกล
ทั้งเบื้องล่างเบื้องบน มีเบื้องหลัง
๏ เร่เข้ามาปรากฏกายแล้วบ่ายหน้า
หลงอยู่ในมายาแค่ขาหยั่ง
ภาพอันแสนวิเศษทุเรศทุรัง
แท้เพื่อผุดยุดยังใช่ยั้งคิด
๏ ปรารถนาสูงส่งทรงกับทรุด
หลังซากปรักชำรุด, วิกลจริต
เขียนประวัติศาสตร์ระยะสั้นกระชั้นชิด
คลุมปกความมืดมิด พลาด-ผิด-เพี้ยน
๏ ถุยใส่แผ่นดินทองเถิดผองเพื่อน
หัวใจผู้มาเยือนยังคลื่นเหียน
เจ้าขุนทองมาปล้นกฎมณเฑียร ฯ
ศักดินามาเปลี่ยนเป็นปล้นทรัพย์
๏ เอาเหอะความโอหัง , เชิญฝังราก
เมืองคงเหลือเพียงกากความสับปลับ
จริยธรรมเป็นง่อยและย่อยยับ
ตาหนึ่งตื่นตาหนึ่งหลับกับหลักฐาน
๏ ถุยใส่ความชอบธรรม , ที่ย้ำคิด
ด้วยมโนสุจริต, เดรัจฉาน
ขุดหลุมฝังความรักความดักดาน
ซากวิจารณญาณแห่งสยาม
๏ ถุยใส่ความสูงส่งอันทรงค่า
ความต่ำช้างามงด.....หมดคำถาม
ยุคสมัยลงเหวความเลวทราม
หรือมันง่ายงดงามในสำนึก ?
..........................
ขออภัยที่ตั้งใจไม่สุภาพ
ความชอบธรรมอย่างหยาบน่าเย้ยหยัน
ยึดโยงกับหลักการดั่งม่านควัน
วาทกรรมรังสรร ปั้นน้ำเป็นตัว
ยุติการกระทำ ธรรมยุติ
แล้วจึงติจึงบ่นคนไปทั่ว
รับสัญญาณ สัญญา ตามืดมัว
ใช้ความกลัว กดขี่แล้วปกครอง
แล้วอวดอ้างเทวามาอุ้มสม
เรียกนิยามนิยมชนทั้งผอง
ยกอำนาจบาตรใหญ่ ให้ปรองดอง
ทำขนพองหูตั้งชัน ดั่งพันธมาร
ชีวิตไพร่สิ้นไปจึงไร้ค่า
มิเปรียบปานผีบ้า เหล่าทหาร
อวยยศถาใบ้บ้าอลังการ
เป็นผลงาน สังหารประชาชน
ยุติความเป็นธรรม โดยกำหนัด
สารพัดเลวทรามความฉ้อฉล
แล้วยักย้ายถ่ายเทด้วยเล่ห์กล
เกินจะทน จึงขอ...ถุย... สักล้านที
....................................................
ขยายความแตกแยกแตกเป็นเสียง
ยุติ-ธรรมลำเอียงเพียงพวกพ้อง
แล้วแอบอ้างความชอบธรรมตามครรลอง
จะมัดมือปรองดองด้วยดึงดัน
เมื่อป้องปราบกำราบแล้วก็เริงร่า
ทำทีว่าต้องการสมานฉันท์
ยังไล่ล่าเหล่าไพร่ได้ทุกวัน
ที่จับไปไม่ประกันอ้างก่อการ
สร้างหลักฐานพยานเท็จมาทำร้าย
ไพร่ก็คนมิใช่ ค ว า ย นะคุณท่าน
ความชอบธรรมที่ถือในมือมาร
สร้างสันดอนด้วยสันดานมาก่อกวน
ถุยให้ความปรองดองเถิดน้องพี่
ปฏิรูปกันป่นปี้ปี ปฏิร่วน
แตกประเด็นเป็นน้ำลายแล้วตีรวน
ควรมิควรจะขอถุย... อีกร้อยที
............................................
ขออนุญาต ถุย
ให้กับผลการพิณาของศาล
บันทึกเป็นประวัติการณ์
ประวัติศาสตร์แห่งชาติ ตอแหลแลนด์
โอ้มหานครเมืองแมน
โป้ปดตอหลดมาทดแทน สัตย์ซื่อถือธรรม
แมงสาบร่านระยับระยำ
เริงร่าร้องรำบำ ระเบียบบิดเบือน
ผู้ดีขี้ครอกขี้ข้าไพร่ให้ย้ำเตือน
กฎหมายเป็นเสมือน เครื่องมือผุพัง
..................................................
ถุยใส่ความ ยุติ-ธรรม สิ้นสำนึก
ถุยใส่ความรู้สึกแห่งขี้ข้า
ถุยใส่ความพินิจพิจารณา
ถุยใส่ความมายาตุลาไทย
มาสร้างกฎสร้างกรอบด้วยรอบรู้
ลีลานั้นชั้นครูรีบแก้ไข
ใช้ความด้านดึงดันยันเข้าไป
พวกทาสไพร่มันคงไม่มารู้ทัน
พวกมันจนทนทุกข์แลรันทด
ข้าวก็อดกินไม่อิ่มอยู่อย่างนั้น
มันมิได้กินข้าวขาวๆกัน
โง่และรั้นมันคงไม่ ได้นอนเตียง
ก็ไม่ให้ใครรู้พวกกูผิด
กูจึงบิดกระบวนใหม่ให้สิ้นเสียง
ก็ไม่ให้ใครรู้ กูลำเอียง
เรื่องหมูๆ กูก็เพียง ยกคำร้อง
........................................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น