.
ด้วยสามัญสำนึกแห่งกำหนัด
จึงรวบรัดตัดทางกลางวิถี
สนองตอบตัณหาประดามี
เลือดชโลมธรณีอีกกี่คน
.
.
ด้วยสำนึกสัตว์เลี้ยงจอมลวงโลก
บนแผ่นดินวิปโยคยังไม่พ้น
ยังย่ำยีบีฑาประชาน
ยังสร้างเหตุหาผลเพื่อตนเอง
.
.
แผ่นดินร้อนรุมเร้าเหล่าทวยราษฎร์
นิติรัฐบนกระดาษอันครัดเคร่ง
เพื่อพวกตนพวกตัวไม่กลัวเกรง
นิติรัฐก็ละเลงโทษละลาย
.
.
จะร้องทุกข์ถึงใครก็ไร้ผล
ประชาชนสิ้นเยื่อใย..ใจสลาย
คงเหลือเพียงนิยามแห่งความตาย
มัจจุราชจะเยี่ยมกรายถึงใครกัน
.
.
ประชาชนหรือผู้เผด็จการ
คงไม่ช้าไม่นานถึงวันนั้น
แลกชีวิตกับชีวิตเป็นเดิมพัน
อายุยาวอายุสั้นต้องสิ้นลง
.
.
ธรณีนี่นี้เป็นพยาน
รัฐประหารไปตามความโลภหลง
กี่ร้อยพันชีวิตต้องปลิดปลง
ครานี้คงอยู่ได้อีกไม่นาน
.
.
แม้นศาสตราอาวุธอันวิเศษ
ปิดประเทศปล้นฆ่าอย่าฝันหวาน
ถึงอดีตที่ยิ่งใหญ่ในวันวาน
เป็นอดีตกาลนานมาแล้ว
.
.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
หมายเหตุ: มีเพียงสมาชิกของบล็อกนี้เท่านั้นที่สามารถแสดงความคิดเห็น